درسرشت ماست ازروزالست
مــرد م افغــا ن آزادی پـرست
عــا شــق وشیــدای آزاد یستیم
مازصهبای غروریم مست مست
کـــوه مــا تند یس آزادی بــود
معبــد آزاد گی این بوم وبست
سد اسکنــد ربـود این بوم وبر
مـاد رگیتی چـو اوسدی نبست
د ست یازیدهرکه برافغانستان
عاقبت برخا کدان غــم نشست
گیـرم عنقـا بود یا شیـر ژیا ن
از هجوم مرد م افغا ن نرست
بر جها نگیران گیتی آمد ست
بربساط خاک ماصدهاشکست
د رصف آزاده مـردان جهـان
مردافغان برهمه گیتی سراست
هرکه باما پنجه داد ازراه کین
بازوی ننگین خود بیهوده خست
روزاگرتاب آورد دشمن ولیک
ازشبیخونش کسی هرگز نرست
درره آزاد گی جـان میــدهیــم
بهرما آزادی هرچه بودوهست
*****
***
21/5/1360
فانوس یاد ها
چون د خت شب ،
زدامن زلفش گره کشود ،
درآسمان خاطر خود ،
خا نۀ د لم – معبد انتظار ،
چون موبدان پیر ،
خداوند نو بها ر ،
فا نوس داغ یاد ترداغ میکنم ،
میهنم .
******
***
9/3/1360