بخت بـد بیـن می کش مستا نه نیست
عاشقی چون من درین میخانه نیست
خـــم بجـــوش وجــام لبـریـز ساقـیــا
یک حــریف مــی کش مردانه نیست
سینــه بگشــا یـم کـنــم فـــریـا د هــا
کو ، رفـیــق هــمــد م فــرزانه نیست
قحط د وستی بین که د ر د یر مغا ن
عا شق مـرد ا فگــن مــردا نه نیست
از محــبت مهــر وا لفـت ، د وستــی
هــرچه میگــویی بجـز افسانه نیست
محتسب بشکسستن جا م شرا ب
احمقی ا ر نیست ، بخردانه نیست
شیخک بیــگا نـه بـا فــرهنگ می
جا م بشگستن هنر ، دیوانه نیست
خا ن علـــوم عا قـبـت نفرین خلق
بشکنــد مغــزت بی باکـا نه نیست
آن بهشتی را که شیـخ نا زد به آن
بهتـر از خـا ک در میخــا نه نیست
قــوتــی د ر بـا زو وقـلـب و ســرم
بی یکی د و ساغـر صبحا نه نیست
د م شردی های پیــری بی شراب
کمتـر از زنجـیــر وزولانـه نیست
بی شراب ود وست ویا رهمد لی
سرخوشیها کامل و فرزانه نیست
خا ن عــلــوم آ تش جا نت شراب
ناردانه است لیک نـاردانه نیست
بــی شراب ، آب حیـا ت زنـد گـی
به زمردن درته ای ویرانه نیست
د ست بد ست سا قــی مستا نه نه
راه بهتــر زیـن ره پیــراته تیست
مـا کـه با پیمـا نه پیمـا ن بستــه ا یم
عهــد وپیمــا نی چنیـن یگا نـه نیست
یک نفس هــوشیا ر بــود ن ابلهیست
یک نفس بی جا م می رند ا نه نیست
پـیــر د یـنــی کــه بـمــا پـنــدی دهـــد
چـون کـنیـم چــون طعـنۀ زبا نه نیست
مــا طــوا فش مــی کـنیـم شام وسحــر
کا م روای مــا بجــز میخــا نـه نیست
مـدح گــوییــم روز وشب میخــا نه را
د فـتــر ما را به از ین چغـا نه نیست
لعــل مــذ ا بــی که سا قــی آورد
خوشترازان با دۀ د ردانه نیست
مستی مــا بــا خیــا ل روی یـا ر
کمترازعیش شب شاها نه نیست
پا سبا نی نیست در میخــا نه را
پا گذارید هیچکس بیگانه نیست
د ل بسا قــی دا د ه ا یـم وجــا م می
بهترین راهی جزاین شکرانه نیست
***
**
کابلی
پنجشنبه 15 حمل 1398
باور نمی کنم
حکا یت لب شیـرین وا لفـت خوبا ن
حد یث چشم نکــو دراما رت کـوران
بیا که بی تومـرا نیست آرزوی د گـر
صلای عام چپا ول ربوده تا ب وتوان
بیا که عطرتنت شورزندگی بخش است
بدست خویش رها نم زتهـمت وبهتا ن
توچون شمیم بهاری ، تازه ، جان پرور
بقـلب خسته بد ه جا ن مهــوش خــوبا ن
اسیر کلفت جهل است وقید وبند خرف
فـریب خورده وبا ور نموده بر نسیان
کی گفتـه نیست د رین ملک دشمنا ن شکن
بجــز گــروه سیـه کا رو تیـــره ا نـد یشا ن
کی گفته نیست وبا ور نمی کنم هرگـز
تهی ز یـل مبا رز ز جنبش وعصیا ن
هـــزار بـا ر چـو بگــویــی نمی کـنـم با ور
که این وطن شده عـا ری ز مرد می مردان
بـلا وصاعـقــه وگـــرد با د مـی ترسـنــد
که می رسد به نفع خاک هم گه پرسا ن
کی است صاحب این خاک " نعش در تابوت "
ویا کســی که به د وش مــی کشــد با ر گـران
هــزار چشمه یی جـا ویـد می شود دریا
وسبــز وتا زه کنــد سوختـه گلشن شان
د رین ستمکـده که شا م تیــره د یر پا است
شفــق برای د میــد ن ستا د ه گشتــه روان
***
**
کابلی
7/5/2019