حب میهن  

بسر با ید هوای حب میهن 
سرما با د فدای حب میهن  
                          بگوش د ل می با ید شنید ن
                          شنید با ید صدای حب میهن

بزورقدرت فرهنگ و دانش 
کنیم بیدار خدای حب میهن
                           نمی بینم بعـلم غیب نجا ت 
                          سلاحی جزسوای حب میهن 
طبقات ستمکش هست دایم  
خـدا ونـد قــوای حب میهن 
                          سرود کاروان زند گا نیست 
                        صدای خلق د رای حب میهن 
بچشم وگوش بسته هرکه بیند
نـدای خلق نـد ای خب میهـن 
                         مرا اززند گی این ا ست تمنا 
                         که ریزم سر بپای حب میهن
کفـن پوشــا ن سربکـف با شد
نجا تبخش وسپای حب میهن
                        یگوش د ل شنو ود رک بنما
                       نـوای خـلـق صلای حب میهن
شود لبریز سبوی خلق مظلوم
زتـنـگ خـوشنمـای حب میهن
                        د روغگویا ن ونوکرا ن بیداد
                      بخـواهنــد قهـقــرای حب میهن
زخاک وسنگ خود سا زیم آخر
پـرستشگاه بـرای حـب میهــن
                         زجا ن بخشیم توان وپایداری
                         د ل رزم آ زمــای حب میهــن
زآزادی واستقـلا ل بسا زیـم
بسی سمفـونیهای حب میهن
                   بناء سا زیم زغا زی مرد تند یس
                     زآ ن برخــی فـــد ای حب میهـن
زخشت قلب خا ینا ن میهـن
بسا زیم ما سرای حب مینه
                        د رفش کا ویا نی با ز سا زیم
                        کنیـم بر پا لــوای حب میهــن
زخاک پاک میهن کعبه سازیم
چو نـوبهـا ر بنای حب میهـن
                       طنین انداز کنیم بر روی گیتی
                       بلنــد سا ز رسا ی حب میهــن
د گـرآزا د گا ن دا د گر کـــو
د رین قحط نوای حب میهن
                       بخـون نـوجـوان تزریـق با یـد
                       هـــوا داری بقــای حب میهـن
به رستخیزنجا ت د ل بسته ایم ما
شـــد یـم تـا آ شنــای حب میهــن
                       خط د ور حجر ا خوا نی طا لب
                        بــود زهـــر وبلای حب میهــن
خـط  ا قـلـیـت  د زد وخـا یـن
کی د ا ند به برای حب میهن ؟
                          خـط اکثریت چـپ وخا موش
                       به قرن گمره ز رای حب میهن
بگوش فرد فرد با ید رسا نید
قیــا م خلق صلای حب میهن
                       غبا ر جهــل اخـوان تیـره کرده
                      رخ پـا ک وصفــا ی حب میهـن
بتا رعشق وا لفت ها د وزیم
د ل چـا ک وقبا ی حب میهن
                        د رین فـصل شتــا وگـاه بهمـن
                     بسا زیم صیف فضای حب میهن
زخون د شمنا ن لبریز گرد د
بسی جا م بقـا ی حب میهـن
                         ***
                          **
جمعه 4 اسد 1398
کابلی

           سنگلاخ

ضــد اغیا ر با ید بود
جای گل خا رباید بود
مرگ زاغ وزغن نزد یک است
پر تلاش انتظا ر باید بود
بحر آرام ، هوا آفتا بی
پی صید وشکار باید بود
زندگی ضد مرگ پیکاراست
مرد وار پی کا ر باید بود 
پیا د گی وپا د وی تا چند
فکر اسپ وسوار باید بود
قد خم گشته راست باید کرد
سرفراز استوار باید بود
سنگلاخ است پیشرو بنگر
رهرو هوشیا ر با ید بود
رهزن راه کا روان زده
فکر د زد وقطا ر باید بود
چند درفکرسود خود بودن
فکر یار ود یا ر باید بود
روزمرگییست خاموشی هیهات
سخت بیدار باید بود
لنگ لنگان تا بچند رفتن
تند رو وجرار باید بود
گلبرگا ن له شوند ته پا
تلخ وتیز خا ر باید بود
یشکنی تا دهان نامردان
مشت زوردار با ید بود
غش وسیمین زهم جدا باید
تا ئیبا ن آشکا ر باید بود
بهر آزاد زند گی کرد ن
د ر پی کا رزار باید بود
              ***
                **
کابلی
جمعه /27/1398