فــریا د خلــق بگــوش شنـوا نمی رسد
این د ست کوته هیچ به عصا نمی رسد
فــریا د خلــق به عـا لــم بالا نمی رسد
از ضعـف آن حتـی بخـود ما نمـی رسد
غــوغـا ونا له وضجه ونوحه های ما
فــریا د نگشته هیچ به ثریا نمی رسد
اشک هـای پر زخــون وپا مـا ل از ستـم
تــوفــا ن نمــی شـو وبه د ریـا نمــی رسد
چیـد یم مطاع غـم به د کا نچۀ زند گی
یک ذ ره این ومطاع به سودا نمی رسد
شا م است روز ما و خونبا ر ظلمت است
شــا م سیــه فـــروغ بـه فـــردا نمی رسـد
صحن چمن زخون ما پر گلست وداغ
گلدسته های داغ به د ل آرا نمی رسد
ا زوحشت صــدای بــم وا نـتـحــاری هــا
فــریا د خـلـق به آهـــورا مــزدا نمی رسد
از هـیـبـت ووحـشت دژخیــم روزگا ر
د ست دعــا به دا مــن د نیا نمـی رسد
ما بسملیم به صحنۀ خون شت مـی زنیــم
ابـنـای روزگـا ر بـه تمــا شــا نمــی رســد
خونست ود ست وپای بریده وچشم ها
عــروس غــم به حجـلۀ وفـا نمـی رسد
غارتگران چور کنند سنگ وچوب وخاک
فغا ن خا ک بگــوش وطنخـواه نمی رسد
حاجت نموده تیره وتار ذهنیت خلــق
بی عشق پاکسازی به صفا نمی رسد
پیکــا ر لا زم ا ست بـرای حـقــوق خلــق
این گـنــج مـفـتکــی به خلـق هـا نمی رسد
حــق را به زور رزم وایثا ر داده انــد
این موهبت به عـذ ر والتجا نمی رسد
آگاهــی از عـلــم نجــات ، رزم پرهــد ف
بــی اتحــاد خـلــق بــه دعــا نمــی رســد
ستـمـکشــا ن ماـلک قـد رت بی زوال
بـی جهــد مشترک به رفـاه نمی رسـد
تجهیـز خلق به عـلم نجا ت لازم وضرور
تسلیح خلــق بـه عـلــم زهــوا نمـی رسـد
عـلم است رزم ،آگهی ، زره تانک وتوپ
خلق بی سلاح رزم به هیچ جا نمی رسد
ا ین زخـــم خــونچکـا ن جـنگ نیا بتـی
با عــذ ر به هیچ د ر به مداوا نمی رسد
میـدان تیـغ با زی جنگ است ملک مـا
بر صاحبــان ملک این صــدا نمی رسد
تختۀ مشق وحشت ود رد است این وطن
طـا لـب بغییر مــرگ ، بـه نـوا نمـی رسد
مردم کشند نعش د ل خود بد وش خود
گــوری برای عا شق شید ا نمــی رسد
بــی سعــی پـرتـلاش وایثـا ر خلــق هــا
ا ین کا روان به منزل وما وا نمــی رسـد
در جنگ خاروگل فلک بی طرف چراست
آه وفـغــا ن گـــل بـه ثــریــا نمــــی رســد
****
**
کابلی
شنبه 16 سنبله 1389
