سیا وش بهر توغوغا نمیشه
چوخونگیررستمی پیدا نمیشه
چنین مرد م خوبرد ۀ بی ننگ
کسی پیـدا د رین د نیـا نمیشه
*
تود رهفتۀ شهیـد جـا ند ا ری
چو پیوندی با ا مریکا نداری
که آن ازبهرغارتگردزد است
تو نسبتی با جاسوسها نداری
*
توباا فراسیا ب جهــل درگیر
تو پیکارگر برای ملک اسیر
نجات وخد مت وطن عشقت
مرا مت خا نۀ ظلمت تنــویر
*
تو با ظلمت د ر پیکار بودی
به پیکا رت پا ید ا ر بود ی
بنیرو وتوان جرات ومردی
براهت سخت استوار بودی
*
فقط د و ره برای رزم با شد
تلاش ایثار فکر وعزم باشد
یکی مخفی پررنج وخاموش
دگر عـلنی رزم با نظم باشد
*
برای هرد و تشکیلات درکار
شها مت جرات وثبا ت درکار
چودشمن سازمان رزمنده لشکر
سلاِحِ د ا نش نجا ت د ر کا ر
*
بد ون تکیه گاه مرد می کا ر
با چل د زد جها نی رزم وپیکار
زخون راه نبرد همیش پرخون
که خونخواراند دشمن هابسیار
*
نبردت بهر خاموشان بی ننگ
نبرد ت بهر مسکینان بی ننگ
تلا شت بهر بیدار کرد ن شان
برای حق مظلوما ن بی ننگ
*
سیاوش توشمع رخشنده بودی
ودان خشم بس کوبند ه بودی
درین ظلمت سرای بی مواسات
غــریو ویورش توفـنـده بودی
*
هزاران حیف هزاران درد سیاوش
تو می کوفتی آهـن سرد سیا وش
میا ن ا ین گـداخـویا ن خا موش
نیابی حیف حیف یک مرد سیاوش
*
مکا رد شمن د یرینه ای مرد م
شکستی د شمن د ینه ای مردم
بخشکا ند ریشۀ غیرت ومردی
بکا نون د ل و سینه ای مرد م
*
به بی ننگی بساخت اخوانی مردم
بنا م د ین بزد نیش خلق چوگژدم
نفا ق د ین ومذهب قوم وزبا ن
بیفگند - از سرخلق کلاه قا قم
*
پدر پیرسرتو حیف برنا برفتی
بد ین دامگه تو تنها برفتــی
دل وهوش توش وتوانش ببردی
بسی پر آرزو از د نیا برفتـی
*
بمژگان همی ازجگرخون کشد
زد وریت کا رش بجنـون کشد
چنین روی وبا لا وفــر مها ن
درین قحط دوستی بآزمون کشد
*
زمرگت برا د ر د ل پر زغــم
روان جوی خون زچشم پرنم
همه نوش دوستان بود زهرغم
سرشک غم اند رکنارزین ستم
*
ببا یست از کوه آتش گذ شت
ازین بینـوا ئـی های د رد پلشت
ندانم که تریاق این زهرچیست
چگونه ازین د رد آرام گشت
*
ز گیتی همی زهر با ید چشید
چوبسمل درآ تش وخون تپید
بکین سیاوش شدن کینه خواه
بدانش ِ نجــا ت با یـد رسیـد
*
به سنا نهای آب داده به زهر
بقلم های آغشته با خون قهر
دل جهل وظلمت نمود چاک چاک
که تا نا م بما ند بد ورا ن دهر
*
چنین است کردار این ژنده پیر
سیهکا ر د وران این کنده پیر
بیفگنده بر خا ک شیر ژیا ن
برای قواد ا ن ا ین آگنده پیر
*
سیاوش ترا کو رخش وسپا ه
که تا پیشتا زد درین عرصه راه
همی کینه د ر د ل فروزان کنـد
بگیرد خون تو ای نیک خواه
*
کنون ملک ما جای اهریمن است
زمین وزما نش پراز دشمن است
نه جای نشستن نه جای فراز
نه جای خشودن نه ازخفتن است
*
سیاوش بصبح پگای نجات
سیاوش بصیح صفای نجات
کند زنده یا د ترا خلق ها
چو جا نبا ز پیشا زبرای نجات
*
زهر کار نبرد امروز اولاست
نجات ونجات امر زیبا ست
برای بقای حیات – نجا ت
ضرورت چوخورش آب وهوایت
*
دوشنبه 19 عقرب 1399
کابلی