مادر! ای سرچشمه ء ایجاد وجود
ذات حق صد جا در قرآنت ستود
جلوهء هستی رشته ءاحرام تو
کسوت آدم از وجودت وانمود
ایزدخواندهریک را لباس دیگری
گر تو نبودی آدم برهنه می نمود هن لباس لکم و انتم لباس لهن ۱۸۷ البقر
بهر تشریف وجودت در زمین
کاخ بلند بهشت، در را کشود
غیرحق گرجایزمی بود، نی خطا
نسل انسان می فتادت در سجود
آفرین بر گوهر پاکت آفرین
ازما بادا صد سلام و صد درود
شب ها بیدار ماندی ازگریان من
تانه کردم خواب،تونتوانستی غنود
گر خلیدی بر کف خاری پای را
خاطرت به درد آمدگشتی زردوکبود
اشک پاکت حل مشکل ها بود
ورد هر گهت عزت فرزند فزود
گر نبودی نی توان بود نی ناتوان
بستر زمین همه آتش میبود و دود
دو موجوداست بهر تعریف کاینات
معرفت نبودی خلقت آدم چه سود؟
آن لباسی که شد ذکر در ام الکتاب
عشق ومودت،وجودت را تارو پود
قوس آسمان سرگشته ای اعزاز تو
گوهر اصلیت را ملایک اندرسجود
ذکر دو والد بعد ذکر نام حق
اهدای تاج عزت نبود،پس چه بود ؟
تنها من نگویم راز های مکتوب را
خاکیان و افلاکیان باشند شهود
خاطرت از رنج ایام آسوده باد
دور از لوح چادرت گرد حسود
گرد پایت سرمهء چشمان فروغ
رحمت نصیبت ازدرگه رب ودود
لندن : م . ش. فروغ اول فبروری ۲۰۱۳ م
مطابق ۱۲ دلو ۱۳۹۱ هجری شمسی
بیت ۱۴ تلمیح است از آیات ۲۳ و۲۴سوره مبارک ۱۷ اسراء
