آمد بهـار ولیـک، به مُلک عـزیـز مـان
ازظـلـم طـالـبـان به فـراراست مردمـان
ازجـورظالـمـان غـربـا ،بی حساب بوند
نی آب ونـی غـذا، نـه مسکـن واقـربـان
ازتـرس کـرگسان وکـلاغـان نیـامــدنــد
قـمـری وبـلبـلان به باغ ها نغـمـه خوان
ازجنگ خانه سوز،وطن غرق خون بود
میـهـن خـرابـه گـشـتـه،زدست ستمگران
طـالـب به ظـلـم خـود روانست وکشـورم
درقـتـل هـای ناروا، شـده اول درجـهـان
گـرگـان رنگ رنگ ویـزیـدان کـشـورم
بـیــرحمـانـه میکشـنـد، زمردان وبانـوان
آن رهبران دزد،بخاطرخود سعی میکننـد
یک قـائـدی زراه خــدا نـیـسـت در مـیـان
اشـک یـتـیـم وبـیــوه زنــان بـی اثـرشــده
بـرقـلـب هـمچـو سنـگ تـفـنگـدارجـانـیـان
تا کی حیدری،به یاد وطن گـریه می کنی؟
نـالـه بـکـن بـه پـیـش خـداونـد انـس وجـانّ
پوهنوال داکتراسدالله حیدری
۳۱،۳،۲۰۲۲،سدنی
