خـد ا یـا کا ر زن خـرا ب کردی
نکـورویا ن بسی عـذ ا ب کردی
به پشت وروی گیتی کس نگوید
که ا یـن کا ر را صـوا ب کردی
بد شمـن چه نمـا یی ترسم زان
که این کا ررا بر احبا ب کردی
ز زجر وذ لت این جنس مظلوم
خـد اونـد ا کـرا د لشـا د کردی
برای سرزنش ؛ سرگوب زنان
چه مخـلوقـی ا نتـصا ب کـردی
یحیرت د وست ودشمن حیران
همه راغـرق د راعجا ب کردی
زبام ودرکثا فات کردب جاروب
به زیـر و زبـرا نقلا ب کـردی
خورپنها ن به پشت ابر بیـداد
برهنه روی چوآ فـتا ب کردی
بذ وق حسن روی د لربا یان
چرایا رب طرح حجـاب کردی
دل خلق خـداخوش برنکویان
چرا خلـق خـد ا بیتا ب کردی
رخ د ختر ببستی با ر خـدایا
رخ زاهــد بــی نـقـا ب کردی
سکون بخشیدی ظا لم بقدرت
د ل مظلـوم پراضطراب کردی
د ل خلق حـزین پرخون با شد
که رستم قا تل سهـراب کردی
به انطهـوردهی وعـده ولیکن
چرا ا ینجا منـع شـراب کردی
دل خلق خوش با باده وصهبا
چرا این رشته شکراب کردی
اگراعرابی سهوی کرد بماچه
چرا برما وضع اعراب کردی
مگر جنحه وجرم مرد کم بود
که برزن اینچنین عتاب کردی
زدی تیشه یه ریشه کی یارب
کرا بمرگ کی کا میاب کردی
بخـون زن ستـمکـش یـا رب
جنا یت پیشگان فاراب کردی
عـنا ب لـب سیمین تـنـا ن را
نها ن د رپـرد ه گـلا ب کردی
کشیدی رخت که برساحل امن
زنان راغـرق درگرداب کردی
زنان دلخوش بکا روبارزحمت
چـرا آب حیـا ت سراب کـردی
چه سنگین بد تحصیل ودرسش
که ازتحصیل ورامجا ب کردی
بآ واز خوشش قـرا ن نخوا ند
صدایش خفـه درخونا ب کردی
یرین جنس لطیف ازبرگ گلها
ز قهرت کوه ها پرتا ب کردی
بخاک وخون نشاندی دختران را
خـدا ونـدا عـجـب ثـواب کردی
شکستی بال چنگ وعود رباب
بگلشـن مسلـط غــراب کـردی
بکذ ب دختران چشمت نبستی
چرا غا لـب بر او کـذاب کردی
شلعته ارگ نشین شروایی زنان
خطا کرد کل زن ارعا ب کردی
بجرم چند زن دست لوت اغیا ر
به زنها ظلـم بی حسا ب کردی
بکا ر زن ضرور تجـد یـد نظـر
چنانک د رقسمت شراب کردی
بخـرگـاه تـفـقــد ده حـضـورش
که سیم اوچک دلش کباب کردی
****
کابلی
۱۶۲۰۲۴/۱۲
