زما نۀ ایست که عمرم به چشم ترگذرد
هجــوم خنـده ز عسرت بی ا ثر گذ رد
ستاره ها همه تاریک وخور بی نور
نفس به شعلۀ انـد یشۀ سحــر گذرد
عاشق چشمان تو شدم در یک نگاه
در شبستان خیالت گم کرده ام راه
باحسن بی مثالت فرمان روای دلی
پیش جلالت کوه حشمت چون پرکاه
بیا که جای تـو را در سرای دل کردم
پـیام عـشق تـو را هـم نـوای دل کردم
سرود عشق زاعماق جان شود بیرون
عجب مـدار که آن را غـنای دل کردم
می کشند
می کشند
پیر و
جوان
زن و
ز بس فغـان نبات و جـمـاد آمده است
دل فگار طـبـیـعـت بـه داد آمـده است
فگار و کشته و بی خانمان فراوانست
زبسکه وحشت سیلاب وبادآمده است
فــریا د خلــق بگــوش شنـوا نمی رسد
این د ست کوته هیچ به عصا نمی رسد
فــریا د خلــق به عـا لــم بالا نمی رسد
از ضعـف آن حتـی بخـود ما نمـی رسد
گـرد آهِ شـعلۀ دل تـا که سـوزانم کند
پـرپـر ققنوس خـاکستر پـرافشانم کند
ذرۀ خورشیدگیرم کـرده عشق آتشین
ابر تاریکی کجـا در پـرده پنهانم کند
آمد م دل ، آماج تیر مژ گانت کنم
درغنچه ها بخسپم گل به دامانت کنم
دل ودیده فرش سرو قامت رعنا ییت
ازسرانگشت تا فرقدان بوسه بارانت کنم
زخم نا سور خلق د وا گرد د
کــور چشما ن چــو بینا گردد
زخم نا سور خلق د وا گردد
خلق چو د رفکر مداوا گردد
بحر که توفانی شد، کی کنند پرسان صدف
در بی امنی دل، بشکند سامان صدف
یک سو زلزله، سوی دیگر سیلاب غم
در بهاربی برگی آرزو نیست،نیسان صدف
تمـدن افـتخـار و زیـنـت تـاریـخ پـیـشـین است
ازان اوراق وبرگ دفترفـرهـنگ رنگین است
بسـی گنجینه هـا پنهان بُـوَد در سـیـنـۀ تـاریـخ
به چشم عقل ودانش گرببینی گوهـرآذین است
گذشته پندوحکمت می دهد بر کودک حال ات
عمریست جمع ما رانیست غیرستم دربساط
هرکجا بگزشتیم کرد خشم ، قد علم دربساط
از هرکه خواستیم درصلح و سلم منصفی
نه دیده ایم جز لا ، از دل نعم در بساط
بـه چـلــی هـیـئـت والا بنـیــا د
بداددرس حکومت راخلیل زاد
رموز پایگاها کرد مکشوف
به ملیشیای آمریکائی استاد
رسـتمی بـایـد که شـاخ کـبر دیـوان بشکند
کاوه یی خواهد سر ضحاک دوران بشکند
سوگ سهراب وسیاوش رایزیدی می کنند
زین فسون آری که قلب پور دستان بشکند
جوش طرب ها اندوه دوش را سازه ای
تشنه ام از ابر انتظار، یک خمیازه ای
نقاش تدبیر وامانده ء دشت جنون
گه در خم ناپاک رنگریز ریزدغازه ای
کهنه گی ها سراسر آفت خیز فناست
اتمر ونورهرچه غوغا می کنند
د ا مـن خــود را بـالا می کننــد
جنگ ز رگری ود ستوری بـود
خویشتن را بیش رسوا می کنند
بهــل دولـت یکسره گــرد د
غم ورنج ملت یکسره گردد
دگرجنجال پنجا حـل گردد
دگرجنجال رسواحل گردد
عیــد قــربــان آمــدو،جـانـم بـقــربـانــت کـنــم
ای وطن دورازبرت،دل خوش به آرمانت کنم
ازخـداخـواهم کـه روزی،خـائنـانـت گـم شـوند
مـابـقـی عـمـرخــود را،طـی به دامـانت کـنــم
طالبان در عید جنگ و خون شـادمانی کنند
قـوچ و گاو نر نـه؛ بل، انسـان قربانی کنند
جای نقل وکلچه برما بمب وراکت می دهند
عـیـدگاه کـــودکان را خـــون افـشــانی کنند
بسر با ید هوای حب میهن
سرما با د فدای حب میهن
بگوش د ل می با ید شنید ن
شنید با ید صدای حب میهن
هـرگـزم یــاد وطـن ازدل وازجــان نرود
تا که جان دارم ازآن،چشمهءحیوان نرود
شـب وروزم بـفـکـر وطـن وهـمـوطـنـان
یـادم هیـچگـاه زآن، لعـل بدخـشـان نرود
الماسی جوغه که چیری ورپه سر کړی
دنړۍ ټول ارزښتونه ورته ورکړی
واکمند وی دی هوا او بحر و بر کړی
صلاکار او دی دټول جهان رهبر کړی
ستایندوی دی په میدیا او په منبر کړی
ورته جوړ کمیس پرتوک او ښه څادر کړی
لوکس دریشی او نیکتایی باندی ډولی کړی
ښه چپن او قره قل ورته په سر کړی
دالری اکونټ ورجوړ کړی په قطر کی
گلخانه او سپیدار کی قصر ورکړی
جو دانې قدر خوند نه لری پاسداره
خپلواکۍ چه دپره دو په لاس کی ورکړی
اگست 2019
ناروی
صفـای حسـن نبیند دـیدۀ بـدبـین
بگـوش خـر مخوانید آیت یاسین
ز سـرچـشمه بیایـد آب گل آلـود
زلال تر نشودآب چشمۀ چرکین
شرف باخته وبی وجدان تواب
بـلای جنـبــش ویـا ران تآواب
فروشد دوست وهمسنگرخود را
بقـیـمـت جــو وا رزان تــوا ب
عشق اگر از دل برآیـد زندگی در کار نیست
مهر اگر خامـوش گـردد حـرکت اقمار نیست
لحظه یی باعشق وشادی بهترازعمری به غم
عمـر طـولانی بـرای عـاشـقـان معیـار نیست
روبهء لـوگـرهمی خواهـد،دوبـاره ارگ را
دیـن ایمـان را دهـد،امـا نـه تـرک ارگ را
هـرشـب وروزش تقـلا،بهـرغصبیـدن بـود
مُلک وملت رافروشد،اما نه ترک ارگ را
پیر مرد را نادره گفتار نیست // کشش و جذبی در آثار نیست
در حضر با درد هاست در گیر // درسفر قوت بسیار نیست
هرکه درآویخت با زلف یار // چاره اش در قطی عطار نیست
انکه تمرین عاشقی کرد // از منش خبر، که هوشیار نیست
پنـا گـا ه مـا بـود مـی ومیخـا نه
سر مـا وخـا ک د را ین آ ستـا نه
تو ملجای منی صاحب این خا نه
سنگپای روی طالب صـورت مه پاره نیست
حلـقۀ گـوش غـلامی زینت گـوشـواره نیست
از رباط خشک جنگی صلح خواهی تا بکی
غیر کشتن کار تیغ و مـوشک خمپاره نیست
طالـب که ضد خـامـه و خـط و نگاره است
خصم سواد و مکتب و درس و اشاره است
نظم و ثبات و عصر نـویـن را دهـد بـه باد
چـون بی خبـر ز عـلـم نهــاد و اداره اسـت
سیه روز است همیش وجدان جاسوس
به خــا رآغشتــه است داما ن جاسوس
به د ل د وستـد ا رعلی ، یا ر خوارج
ســر نیـــزه کـنـــد قـــرا ن جا سوس
استقبال ازمرثیهءحضرت جودی علیه الرحمه با مطلع:
بابا بیا که تیغ جفا ساخت کارمن
"بابا بیـا که تیغ جفا سـاخت کار من
برگی نجیده گشت خزان نوبهارمن"
کرزی بگشته شمروغنی بدترازیزید
با انفـجـاربمب نمـودند، تـارتـار من
طالـب که ضد خـامـه و خـط و نگاره است
خصم سواد و مکتب و درس و اشاره است
نظم و ثبات و عصر نـویـن را دهـد بـه باد
(قسمت اول)
خدای بی خدایان
تره کی آن خـدای بی خدایـان
عجب کیفربشد ازدست یـاران
گذاشتـنـد بالشی را بردهـانـش
روانـه کردنش برسوی نیـران
ما لیخـولیا های قد رت از هراس
غرق هستند در زبا له ای کنا س
بهـر کسب چوکی وقــد رت وزور
میکنند سجده به پیش هر خنا س
ای غبار مقدمت به چشم عاشق توتیا
وی خرام آمدنت کبک دری را رهنما
(مومیا گم کرده ام من در میان ماه و مو)
خال سیه رویت در زیر گیسو مومیا
