خو یشتن ز نگونساری مصپون کن
فــا رغ د ل ا ز ا لـفـت مجنــون کن
تا د ر صف مردان بزنم بشما رآیی
استا د شووشنگ خود ت معلوم کن
***
بغـــرب وا بستگا ن مست وشیــد ا
نـیـنـــد آ گــه ا زیـن د ورا ن آسیـا
محا ل ا ست حــق شود پیدا زبا طل
که آ سیا گشتـه است قــد رت د نیا
**
آزا دی ا زخفت بند گی آ رزوی ما
زین آب حیات بود خشک جوی ما
چون مـرد سربلندی ها مفت نیست
نا شی زحمیتست هـمیش آبروی ما
**
بس رنج فــراوان رسیـد ست بما
شکست ها وتا وان رسیدست بما
د شمن باشد بما چند ملک جها ن
عمریست سگی چندغفید ست بما
**
از چه مـا را بخویش نسپا رنـد
د رسینه ما خا رکـیـن میکا رنـد
از لاجگری گوش جهان کر کنند
ازتخم د روغ خرمن ها بردارنـد
**
نا امیدگردیده اندازشکست نامها
داغ د ل گـرد یده است ا نجام ها
در کمال نا امیدی دست وپا زنند
اسپ سواری می کننـد در با مها
**
بودیم سا لها ما ما نند دود مجمر
چون شمع آه دردل آتش بد درسر
امروزراست کنیم دوش خمیده را
دیگـر نیشفـریم د ند ا ن بر جگر
**
تو که سوختن باغ وچمن دیده یی
بجای ا لچه بجا ن کـفـن د یده یی
چوگلخن زهستی سوختن دیده یی
تها جــم اغـیا ر بـوطـن د یـده یی
**
تا شکست گرد یده رمـز رسوا یی
زشرم حا د ثه گردیده اند سودایی
خطامیکند خطاکاردرمجلس سازی
چه پروا ست ما را زفـیـر هوا یی
**
عـنا ن سیـل بــی پـروا کـه گـیـرد
بعـا لــم د م آ سیـا را کـه گـیـرد
تنور گرم ا ست تو هم بزن نا نی
جهان نوگشته ؛ دنیا را که گیرد؟
**
شکستی د ر کـمیـن قا بـو مـیـتـه
برای جنگ سنگیـن قا بـو مـیـتـه
برای با زچـورا نـد اخـتـن ملکـت
چوسگ ؛ سا رقـیـن قا بو مـیـتـه
**
مبا د چون پرچمـی خلقی جهادی
بجا ن هــم بیـفـتـیـد ا ز نـرا د ی
شقاق مرگ شماست وجمله ملت
مبا دا د ست زنیـد برا ین قـوادی
**
با میـد چه آ ینـده ؛ نـزاع د ا رید
براه هــم چـو شغـا د نیـزه کا رید
جهادی سا ن شوید رسوای عا لم
نگون بختی چوقبل عادی شمارید
**
وعده های چرب ونرم افسانه است
هرکه با زی خورده د یوا نه است
سر نگــونـی مـرگ احـا د شما ست
کـن یـقـیـن بیگـا نه بیگـا نه ا ست
**
بسته است دشمن کمر بر کین تا ن
مـی فــریـبـا نـنـــد منا فــقـیـن تا ن
نسنا س ها مبا د گمراه کـنـد کسی
بشکـنـند ا ین سـد پـولا د یـن تا ن
**
بر طا ق نه تبختروجنگ ود شمنی
از قا فله خویش مکن قصد رهزنی
دشمن تلاش دارد برسرنگونی تان
صبر وخرد با شد کا ر کا رکرد نی
**
چو حکمتیا ر فــریب مخــور د نی
مفــروش وطـنـت توبما ننـد غـنی
مکـن بخلـق وطـن تو خیا نـت هـا
که کارمل مرد چو سگ زبی وطنی
**
شکستی ها اگرچه هستند د رجنگ
نکـرده ا ند فــرا موشت ز نیــرنگ
نگـون سا زنـد تـرا بهـر ستا ن ها
کننـد با ز جبهه یی ا ز بهر فـرنگ
**
خــرد را رهـنمـا ی کـا رهــا سـا ز
خــرد را آ شـنـا ی کـا رهــا سـا ز
مبا د ا گـــم کـنـی د سـت ا ز پا ی
شجـاعــت پیـشـوای کـا رهـا سا ز
**
بد شمن تکیه ا ز خرد د ور ا ست
شکستی ها بضـد تـو مجبـور است
بپـیـونـد ضد د شمن با د وست هـا
که بهرنجا تت پیـونـد ضرور است
**
ز ا مــریکـا و پـا کستا ن و نـا تــو
مترس ا ز جمله یی د وستا ن نا تو
ز پیــونـد ت نـفـوس نصف عـا لــم
با یستـنـد ضـد هـمـد ستـا ن نـا تـو
**
توشرقی ونجـا تـت با شر ق ا ست
شکستیها کنون درجنگ غرق است
مخـورفــریـب حـرف مفـت ا یشا ن
که بین دوست ودشمن خیلی فرق است
**
بـد شمنی شما را وا دا رنـد
هـزاران د سیسه برپا د ارند
شما رادورکنند تا فتنه سازند
که بر نو جبهه امید ها دارند
**
میروی سوی عد م بی یاری خلق
نبود تکیه گاهی به استواری خلق
با مـرد عـطـوفـت وبا زن شفـقـت
رسته گـا ری زرسته گـا ری خلق
**
آزادی آن نیست کـز خلـق بتـرسی
قیــدی ؛ که د ر قیـد زن ولبا سـی
خلق مالک ملک است توخا دم آن
با زن ستیـزی چه کـنی خـنـا سـی
**
بجـز سینـه خلـق پناه ند ا ری
زن ومـرد است کـوه استواری
نجا ت تو به زور خلـق با شـد
وگرنه سرنگون گردی بخواری
**
امروز بحق قلـب آسیا گشته یی
فا رغ زا ستیلا وستمها شده یی
ای رهروغرورجهان پست وبلند
صد کهکشان بلند زثریاشده یی
**
وداع خود نمایی کن دل خلق بدست آر
خلـق تکیه گاه با شد سد سد ید بید ا ر
مبا دا دعــوی کا ری کـنی که نتـوا نی
بـد ون خلـق نـد ا ری بجها ن هـمکا ر
**
با خلق مد د کن از روی ا یثا ر
تا شود با تو درکا رها مد د گار
زخود بینی مرنجان خواهرمادر
نشاید تیشه زد بر ریشه هشیار
**
امروزناگوار است اوضاع زند گا نی
تکیه به خلق میکن هر چند میتوانی
بررغم اصل گاهی برفرع هـم نگاهی
با زن ستیز چه لازن باروش فرمانی
**
خمخا نه یی د ولت جا م د گر ندارد
جزخدمت زن ومرد تاجی بسر ندارد
ای موج ؛ اختراع چه باور کرده یی
ا لطا ف بر خلایق هرگـزضرر ندارد
**
بی حضور خلـق میگردی تباه
روزگا رت می شود شا م سیاه
د ل خلق آور بکـف با همـد لی
کین رسن دایم کشدیوسف زچاه
**
گر سلامت خواهی با مردم ساز
بـی کـمک خـلـق نیـا بـی فـرا ز
د شمن به تلا ش بر ا ندازیست
همکاری خلق همیش نمایداعجاز
**
بجـز سینـه خـلـق پناه نـدا ری
زن ومـرد است کـوه استواری
نجـا ت تو به زور خـلـق با شد
وگرنه سرنگون گردی بخواری
****
**
۲۹/۴/۲۰۲۴
کابلی
.
