جنت المآوی

هرکسی را وطن،جنت الماوای اوست
حفره تاریک مور شهرزیبای  اوست
بلبل سرشاررا با تخت شاهی نیست سو
بسترخشن خارها دلــکشای  اوست

لالۀ آزاد با دشت خاره کرده خو
قطره باران بهاروسعت دریای اوست
این دل است یا شراب خوارۀ درسینه ام
که:گردش چشم ساقی می ومینای اوست
عجب مدار،ریزه خوار خوان حسن است دل
این گداءخیره چشم زنده به عطای اوست
آشنا گرسخن آشنا نه گفت چه عجب
خاطرفریبی ازاول، هو وهای اوست
زنده به دل فریبی های یارم فــروغ
اکسیرتاروپودم نازکردن های اوست
  م.ش.فـروغ  لندن 03/03/15
               ص.109/2