دورازخانه
نه کـس راالـفت بیگـــانه اش بــا د!
نه دوراز خــانه وکاشانه اش بـــاد!
که باشـــــد دردیــــا رغــــیر آرام؟
که طعنه میخوردهرصبح وهرشـام
به غربت کی توان دل شــاد بودن؟
زقــیــــد رنــج وغـــم آزاد بــــودن
به ملک غیر کجا دل میتوان بست؟
ورا کاو حب میهـــن دردلش اســت
به دوری از وطــن تنهـا خوش آنها
که ازبـیـــگا نگـــان دارند تمـنــــــا
ندارنـد حُــب میهن بر ســرخـویش
نداننــد حــرمت بــوم وبــرخویــش
گــران بـاشــد به عنقـــا وبه بــازی
که گــــردد رام هـرشـعبــده بــازی
تـــرا بــرحـق پـاکـانــت خــدایـــا!
بکـن بـازگشــت ما راخـود مهـیـــا
دعــای مــا قـبــول درگـه ات کــن
خــراب آبــادما پُــرمـیــمـنـت کـن
بکن عرض غــریبـان اســتجـابـت
رهائی ده وطـن ازجـنگ وظلـمـت
بــرای"حیـــدری"ده آن تــــوان را
کــه داردخــدمـت پیــروجــوان را
پوهنوال داکتر اسدالله حیدری
۲۰،۱۱،۲۰۰۹،سدنی،آسترالیاتا بدیدم دو چشم خمارت
گشته ام واله و گرفتارت
دلم هر لحظه پر زند سویت
بس شده بیقرارو بیمارت
درد هجران تو، کشته مرا
تا به کی دوری از وفادارت؟
اگرم یک شبی برم آئی
نقد جانم فدای دیدارت
گیسوانت کمند جان گشته
روح افزا لبان گلنارت
لعل میگونت ای پری رخسار
برده دین ودل از خریدارت
حسن زیبا وقد رعنایت
دور بادا زچشم اغیارت
پیش من آ، ای مهِ تابان
ده شفاء این علیل وبیمارت
کن خلاصم زدرد تنهائی
"حیدری"گشته عاشق زارت
ا.حیدری
اا،۱۲،۲۰۰۹،سدنی
