افغانستان از یک مرحلۀ اساس تاریخی عبور میکند. بروز تهدیدهای جدی و تشدید جنگ های نیابتی ممالک زورآور شرقی و غربی و منطقه ئی در این کشور، امنیت، تمامیت ارضی و وحدت مردم این سرزمین را به مخاطره انداخته است. تبارگرائی و فساد مزمن در داخل نظام و موجودیت سیستم مافیائی در سراسر کشور منجر به ضعف و بی کفایتی دولت شده است. مردم به دولت
مجمع دانشمندان و متخصصان افغانستان
پاریس، 12 جنوری 2017
اعلامیه
مذاکرات صلح یا ادامۀ جنگ
افغانستان از یک مرحلۀ اساس تاریخی عبور میکند. بروز تهدیدهای جدی و تشدید جنگ های نیابتی ممالک زورآور شرقی و غربی و منطقه ئی در این کشور، امنیت، تمامیت ارضی و وحدت مردم این سرزمین را به مخاطره انداخته است. تبارگرائی و فساد مزمن در داخل نظام و موجودیت سیستم مافیائی در سراسر کشور منجر به ضعف و بی کفایتی دولت شده است. مردم به دولت مداران هیچ نوع اعتمادی ندارد، زیرا بی امنیتی روزافزون و عدم کنترول دولت بالای بخش هائی از کشور، حاکمیت دولتی را تحت سؤال برده است. بیکاری و فقر روز افزون، اکثر جوانان را مجبور ساخته و می سازد که کشور را ترک گویند و یا در مقابل دولت، بخصوص در روستا ها به صفوف مخالفین بپیوندند. معاملات مواد مخدر بیشتر از 2 میلیون انسان این سرزمین را معتاد کرده. این پدیده نه تنها امنیت افغانستان را زیر سؤال برده، بلکه کشور های منطقه را هم به سوی بی ثباتی میبرد.
جهت رفع این همه بحران و مشکلات نه تنها دولت، بلکه هیچ گروه و یا سازمانی نتوانسته پیشتاز شود و ابتکاری را به خرج دهد تا به اتکاء به منافع مردم و همکاری جوامع صلحدوست جهانی، یک صلح پایه دار و سرتاسری را در کشور مستقر گرداند. ناتوانی دولت مداران افغان و نبود یک نیروی سوم مردمی، باعث آن میشود که کشورهای خارجی بدون حضور خودِ افغانها با هم مذاکره کنند و سرنوشت افغانستان را به اساس منافع ملی خود تعیین نمایند.
با به میان آمدن اوضاع و احوال جدید در جهان و منطقه، منجمله حضور گستردۀ داعش در آسیای مرکزی، در این اواخر دولتهای روسیه، چین و پاکستان مذاکراتی را با طالبان در ماسکو جهت یافتن یک راه حل صلح آمیز به راه انداخته اند. "مجمع دانشمندان و متخصصان افغانستان" از هر نوع مذاکره جهت آوردن صلح واقعی در کشور جنگ زدۀ خود با حضور هموطنان پشتیبانی میکند. "مجمع" به این باور است که تنها مذاکرات بین الافغانی به وساطتِ سالم سازمان ملل متحد و برخی کشور های ذیریط میتواند پیام آور صلح باشد. به عبارت دیگر مذاکراتی که در آن نمایندگان اکثریت خاموش مردم افغانستان نیز حضور داشته باشد. صلح واقعی زمانی میسر می شود که عوامل جنگ که بیشتر از خارج کشور اداره می گردند، از بین رفته، استقلال و آزادی کشور توأم با دیموکراسی و عدالت اجتماعی تأمین گردد. مذاکرات برای ایجاد چنین صلحی مستلزم صداقت و شفافیت بوده، دورنمای نیکی را در برابر چشمان منتظر مردم می گذارد. در غیر آن مذاکرات پشت پرده بدون حضور افغانها و بدون در نظر گرفتن واقعیات عینی جامعۀ افغانستان، در هر گوشۀ جهان که صورت بگیرد، چنانکه اخیراً در قطر به جریان افتیده، بحران دیگری را در پی خواهد داشت.
مجمع دانشمندان و متخصصان افغانستان