برای آنکه خوانندۀ عزیز بتواند به متن و مطالب اصلی کنفرانس دوم بُن آگاهی داشته باشد، اینک، متن کامل اعلامیۀ این کنفرانس بین الملی درمورد آیندۀ افغانستان را در اینجا درج میکنیم و امید واریم این مطلب برای علاقمندان و تحقیق کننده گان مسایل مربوط به یکنیم دهۀ پسین افغانستان مفید واقع شود :
پیکار پامیر
وقایع افغانستان از2001 تا 2014 میلادی
(بخش 72)
متن توافقنامۀ کنفرانس دوم بن درمو رد افغانستان
برای آنکه خوانندۀ عزیز بتواند به متن و مطالب اصلی کنفرانس دوم بُن آگاهی داشته باشد، اینک، متن کامل اعلامیۀ این کنفرانس بین الملی درمورد آیندۀ افغانستان را در اینجا درج میکنیم و امید واریم این مطلب برای علاقمندان و تحقیق کننده گان مسایل مربوط به یکنیم دهۀ پسین افغانستان مفید واقع شود :
" 1 - ما، جمهوری اسلامی افغانستان و جامعۀ جهانی، امروز دربُن گرِد هم آمدیم تا دهمین سالروزِ کنفرانس بُن 2001 که بنیاد همکاری جاری را میان افغانستان و جامعۀ جهانی بنا نهاد، تجلیل و تعهداتِ متقابلِ خود را به آیندۀ با ثبات و شگوفای مردم افغانستان تجدید کنیم. ما سپاسگزارِ آن افغانها و دوستانِ بین المللی افغانستان هستیم که دراین داعیۀ شریفانه، زند گی شانرا قربان کرده اند. افغانستان ازتعهدات صادقانه، همبستگی وقربانی هایی که شرکای بین المللی اش داده اند، ابرازِسپاس نمود.
2 – افغانستان و جامعۀ جهانی، قدردانی عمیق خود را به جمهوری فدرال آلمان بخاطرِ میزبانی ازاین کنفرانس ابراز مینمایند. آلمان دوست دیرینۀ افغانستان بوده است و مخصوصاً درده سالِ آخر، همراه با اعضای دیگرجامعۀ جهانی، شریکِ ثابت قدمی درجهتِ ثبات و انکشاف افغانستان بوده است .
3- ده سال پیش درهمین روزدرپترسبرگ، افغانستان راه نوی را به سوی آیندۀ مستقل، صلح آمیز، مرفه و دموکراتیک برگزُید و جامعۀ جهانی، مسوولیتِ کمُکهای افغانستان را در امتداد این راه پذیرفت. ما درکنار همدیگر در ده سالِ گذشته به پیشرفت های بزرگی که با هیچ دورۀ قبل از آن درتاریخ افغانستان قابل مقایسه نیست، نایل گردیده ایم. هیچگاه پیش ازاین، مردم افغانستان به خصوص زنان ِ افغان چنین دسترسی قابل قیاسی به خدمات، منجمله تعلیم و تربیت و صحت نداشته و القاعده تضیع شده است و نهاد های ملی – امنیتی توسعۀ زیرساخت ها را در سراسر کشور به این پیمانه ندیده اند. افغانستان به طورفزاینده یی قابلیت قبول ِ مسوولیتِ کاملِ یک افغانستانِ امن و مستقل را کسب کرده اند.
4- با این هم، کار ما تا هنوزپایان نیافته است. کاستی ها باید مورد توجه قرار گیرند و دستآورد ها حفظ گردند. هدفِ مشترکِ ما کماکان افغانستان است که خانۀ صلح آمیز وسرشار از امید برای تمام افغانها در مرکزِ منطقۀ امن و رو به توسعه باشد، افغانستانی که بار دیگر پناهگاه برای تروریسم بین المللی نباشد وبتواند جایگاه شایسته اش را در میان ملت های مستقل بیابد.
5- درکنفرانس امروزی که به رهبری افغانستان و میزبانی آلمان و با اشتراک 85 کشور و 15 سازمانِ بین المللی و منطقه یی برگزارشده است، افغانستان و جامعۀ جهانی به صورت رسمی موافقت کردند که مشارکتِ تاریخی شان رااز انتقال تادهۀ انکشاف (2015-2024) تعمیق داده وتوسعه بخشند. با تأییدِ مجددِ تعهداتِ رسمی ما، طوری که دراعلامیۀ 2010لندن و روند کابل معین شده، این مشارکتِ تجدید شده میان افغانستان وجامعۀ جهانی، تعهداتِ متقابل را درعرصه های حکومت داری، امنیت، انکشافِ اقتصادی و اجتماعی و همکاری های منطقه یی درپی خواهد داشت.
حکومت داری
6- افغانستان بار دیگراعلام میکند که آیندۀ سیستم ِ سیاسی آن کماکان انعکاس دهندۀ جامعۀ کثرت گرایانه (پلورالیستیک) آن و به طور خلل ناپذیری مبتنی برقانون اساسی افغانستان خواهد بود. افغانها ایجاد یک جامعۀ دموکراتیک و با ثبات مبتنی برحاکمیتِ قانون، جایی که حقوق و آزادی های اساسی شهروندان آن منجمله برابری زن و مرد در قانون اساسی آن تضمین شده را ادامه خواهند داد. افغانستان بار دیگر پابندی خو را به مسوولیت هایش در قبال حقوق بشر بین المللی اعلام میکند. با وقوف براین نکته که دراین راه، افغانستان درس های خاص خودش را خواهد آموخت، جامعۀ جهانی این دیدگاه را کاملاً تأیید نموده و تعهد میکند که از پیشرفتِ افغانستان دراین راستا پشتیبانی مینماید.
7- ما، سخنرانی های نهیأت سازمان های جامعۀ مدنی افغانستان، منجمله، سخنرانی های دو نمایندۀ شان را در جلسۀ امروزی یادداشت نمودیم. ما همه موافق هستیم که حقوق اساسی بشر وآزادی های بنیادی مندرج در قانون اساسی افغانستان، منجمله حقوق زنان و کودکان و جامعۀ مدنی درحال رشد و آزاد، ازاهمیت کلیدی درافغانستان برخوردارند. بهمین منظور، ما برافزایشِ اشتراک جامعۀ مدنی، به شمول ساختارهای سنتی جامعۀ مدنی ومظاهر عصری فعالیتهای مدنی، ازآن جمله، نقشِ جوانان در روند های دموکراتیکِ کشور تأکید میکنیم.
8- ما اذعان میداریم که ایجادِ یک جامعۀ دموکراتیک، پیش ازهمه، مستلزمِ به کارانداختن اقتدارمدنی مؤثراز طریق حکومت منتخبی است که خدماتش از طریق نهاد های شفاف، قوی و کارا تجلی یافته باشد. باوجودِ دستآورد های قابل ملاحظه، افغانسان نیاز دارد تا کار را درجهتِ قوی ترساختنِ نهاد های دولتی و بهترساختنِ حکومت داری، منجمله از راه اصلاحات درنهاد های امنیتی، شاملِ نیرو های مؤثرِ مُلکی و پولیس در سراسرِ کشورادامه دهد. تقویت و بهترساختنِ روندِ انتخاباتِ افغانستان، گام کلیدی به سوی دموکراتیزه کردنِ کشوراست. افغانستان درتمام سطوح می باید مسوولت پذیری شان را مطابق نیاز مندی های مدنی و اقتصادی مردم افغانسان افزایش داده و خدمات ِ کلیدی را به مردم عرضه نمایند. در این راستا، دفاع ازمردمِ مُلکی، تقویتِ حاکمیتِ قاونی و مبارزه علیه فساد اداریه در همۀ اشکال آن ، کماکان اولیت های کلیدی راتشکیل میدهند. ما این مسأله را مطابقِ تعهداتِ اتخاذ شدۀ خویش در روندِ کابل همآهنگ با اصلِ حسابدهی متقابل به پیش می بریم.
9- متناسب با انتقال، ما بار ِ دیگرتأیید میکنیم که نقش بازیگرانِ بین المللی به عوض ِ عرضۀ خدماتِ مستقیم، به پشتیبانی و ظرفیت سازی در نهاد های افغانستان، طوری که حکومت افغانستان بتواند حاکمیتِ خود را درتمام وظایفِ خویش تمثیل کند، متحول خواهد شد.این روند، شاملکاهشِ تدریشجی تمام تیم های باز سازی ولایتی و انحلالِ هرساختاری خواهد شد که وظایفِ موازی با اداره های حکومت افغانستان را در سطوح محلی و ملی داشته باشد.
10- ما ازنقشِ قاطع سازمان ملل متحد درافغانستان حمایت میکنیم. ما از فرستادۀ خاصِ منشی عمومی سازمان ملل متحد آقای استیفن دمیستورا به خاطر خدمات ِ خاصِ وی ابراز امتنان میکنیم و از تصمیم منشی عمومی سازمان ملل متحد درامرتقرر آقای جان کوبیس بعنوان نمایندۀ خاصش درافغانستان استقبال مینماییم. ما خاطرنشان میکنیم که ماموریتِ یوناما درحالِ حاضر همآهنگ با افزایشِ ظرفیت ها و اصلِ مالکیت ِ حکومتِ افغانستان و متناسب با روندِ انتقال که اتخاذِ مسوولیت رهبری توسط حکومت افغانستان را در پی خواهد داشت، درحال ِ تجدید نظراست. ما همچنان با قدردانی از کار و همکاری نزدیکِ گروه بین المللی تماس با حکومت افغانستان یاد آوری نموده این گروه را به ادامۀ تلاش های مشترک تشویق مینماییم.
امنیت
11- ما ازتصمیم ِمردم افغانستان درجهت مبارزه با تروریسم و افراط گرایی، گرفتنِ مسوولیتِ تأمینِ امنیت و حفاظتِ سرزمینِ شان استقبال میکنیم. ما خود را با این دیدگاهِ مردم افغانستان درجهتِ ایجادِ نیرو های ملی امنیتی، مطابقِ معیارهای معاصر و دارای ظرفیت کافی برای داشتنِ توانایی دفاع مؤثر و مستقلانه از کشور شان ، همراه میدانیم.
12- ما از آغازِ موفقانۀ روندِ انتقال استقبال میکنیم. مقامات افغانستان درحالِ پذیرشِ مسوولیت ِ کاملِ امنیتِ کشورشان هستند و این روند تا پایانِ سالِ 2014 خاتمه می یابد. متناسب با آن، نیرو های بین المللی کمُک به امنیت( ایساف) که ازجانبِ شورای امنیتِ سازمان ملل متحد مأموریت گرفته، کاهشِ تدریجی و مسوولانه یی را آغازکرده اند که تا زمانِ مورد نظر، تکمیل خواهد شد. با پایانِ روندِ انتقال، مسوولیتِ مشترکِ ما دربرابرِ آیندۀ افغانستان پایان نمی یابد. جامعۀ جهانی به همین منظور تعهد میکند که برای حمایت از افغانستان، با تمامِ قوت پس از2014 نیز باقی خواهد ماند.ماتأکید میکنیم که حمایتِ بین المللی از نیرو های ملی امنیتی افغانستان پس از سال 2014 نیز نیاز به تداوم دارد.
13- به منظورِ کمُک به نیروهای ملی امنیتی افغانستان، جامعۀ جهانی با قوتِ تمام تعهد میکند که آموزش، تجهیز، تمویل و توسعۀ توانمندیهای لازم این نیروها پس ازپایان مرحلۀ انتقال نیزادامه خواهد یافت. جامعۀ جهانی عزم اش را در زمینۀ ادامۀ کمُک به تمویلِ نیرو های ملی امنیتی افغانستان، با توجه به این نکته اعلام میکند که مقدارِ این کمکُها درسالهای پس ازانتقال، متناسب با نیازمندی های افغانستان و افزایشِ ظرفیت جمع آوری عوایدِ داخلی کشوربه تدریج کاهش خواهد یافت. دراین زمینه، ما منتظرِ تعیینِ یک دیدگاهِ روشن وبرنامۀ اساسی برای نیرو های ملی امنیتی افغانستان هستیم که باید پیش از همایش سرانِ ناتو در2012 درشیکاگو تدوین گردد.
14- ما اذعان میداریم که مهم ترین تهدید فرا روی امنیت وثباتِ افغانستان، تروریسم است و این که این تهدید، صلح و امنیتِ جهانی را نیزبا خطر روبرو میکند. در این رابطه، ما با توجه به ابعادِ منطقه یی تروریسم و افراط گرایی، منجمله پناهگاه های تروریستان، برنیاز به همکاری صادقانه و ثمر بخش در سطح منطقه درجهتِ داشتنِ یک منطقۀ عاری از تروریسم به منظورِ ایمن ساختنِ افغانستان و حفظِ امنیتِ مشترکِ مانعلیه تهدید های تروریستی تأ کید میکنیم. ما بار دیگر ارادۀ مشترکِ خویش را مبنی بر این اعلام میکنیم که هرگز اجازه نخواهیم داد تا افغانستان بار دیگرپناهگاه امنی برای تروریسمِ بین المللی شود.
15- تولید، قاچاق ومصرفِ مواد مخدر به یک پیمانه تهدید جدی علیه امنیت و رشد یک اقتصادِ مشروع درافغانستان و نیز علیه صلح و ثباتِ بین المللی می باشند.افغانستان وجامعۀ جهانی با اذعان برمسوولیت های مشترکِ خویش به شیوه های جامع، منجمله از راه از بین بردنِ حاصلات، توقیف و ترویج کشِتِ بدیل، تهدیدِ مواد مخدرِ غیرقانونی به شمولِ موادِ پیش آن که سببِ آسیب و رنج های گسترده یی میگردد، مبارزه میکند. ما اذعان میداریم که مسألۀ مواد مخدر یک چالشِ جهانی بوده و مبارزه با آن نیاز پرداختنِ به بخشِ تقاضا( برای مواد مخدر) را نیز ایجاب میکند.
روند صلح
16- ما برضرورتِ یک راه حل صلح آمیز به منظورِ تأمینِ صلح وامنیت درافغانستان تأکید میکنیم. برای رسیدن به ثباتِ پایدار، همراه با ارتقای ظرفیتِ افغانستان برای دفاع ازخود، به یک روندِ سیاسی نیازاست که مذاکره و مصالحه عناصر با اهمیتِ آن میباشند. علاوه براین، روندِ ادغامِ مجدد، راه را برای احیای جامعۀ پس از منازعۀ افغانستان ازراه بهتر ساختنِ امنیت، انکشاف اجتماعی و اداره های محلی هموار میسازد.
17- ما شهادتِ پروفیسور برهان الدین ربانی، رییس جمهورِسابقِ افغانستان ورییس شورای عالی صلح را شدیداً محکوم میکنیم. جامعۀ جهانی از تلاش های خستگی ناپذیرِ حکومتِ افغانستان در روندِ صلح به رهبری افغانها، بویژه ازطریقِ شورای عالی صلح و برنامۀ صلح و ادغامِ مجدد استقبال وحمایت میکند. ما همچنان از توصیه های لویه جرگَۀ مشورتی که تحرکِ خاصی به روندِ صلح دادند، استقبال و حمایت میکنم.
18- با درنظرداشتِ قطعنامه های مرتبطِ شورای امنیتِ سازمان ملل متحد، جامعۀ جهانی با افغانسان موافقت دارد که پروسۀ صلح و مصالحه و نتایجِ آن باید مبتنی براصول باشد.
الف) روندِ صلح و آشتی باید :
* به رهبری و مالیکتِ واقعی افغانها انجام یابد،
* فراگیر بوده و ازمنافع مشروع تمام مردم افغانستان، بدون درنظر داشتِ جنسیت و جایگاهِ اجتماعی آنها نماینده گی کند،
ب) مصالحه باید دربرگیرندۀ مسایلِ زیر باشد:
* تأییدِ مجددِ اصلِ حاکمیتِ ملی، استقلال و یکپارچگی افغانستان،
* محکوم کردنِ خشونت را درپی داشته باشد،
* شاملِ قطع رابطه با تروریسم بین المللی باشد،
* قانون اساسی افغانستان، منجمله ماده های مرتبط با حقوق بشر و مخصوصاً حقوقزنان را مورد احترام قرار دهد
ج) کشورهای منطقه باید این روند را مورد احترام قرار داده و از نتایجِ آن حمایت نمایند.
هرنتیجه یی که روندِ صلح مبتنی براصولِ ذکرشده در بالا داشته باشد، حمایتِ کاملِ جامعۀ جهانی را خواهد داشت.
انکشاف اقتصادی و اجتماعی
19- جامعۀ جهانی با افغانستان در زمینۀ دستیابی به هدف خودکفایی و رفاه از طریق ِ توسعۀ منابع انسانی و معادن ، راهش به سوی رشدِ پایدار و متوازن و بالا رفتنِ مجدد معیارهای زنده گی، هم نظراست و طوری که درسندِ " به سوی افغانستانِ متکی بخویش" ذکرگردیده، از استراتژی ثبات سازی به همکاری در زمینۀ توسعۀ درازمدت، منجمله در زمینه های حاکمیتِ قانون، اداره های خدمات عامه، تعلیم و تربیت، صحت و زراعت، انرژی، توسعۀ زیرساخت ها و شغل آفرینی مطابقِ اولویت های مشخص شده درچارچوبِ برنامه های حکومت افغانستان که در روندِ {کنفرانس} کابل تصویب گردیده، پشتیبانی میکند.
20- درحالیکه حکومتِ افغانستان، اولویت هایش را مشخص میکند، اصلاحات راعملی و تعهداتِ خویش در{کنفرانس} کابل، منجمله، تقویتِ ادارۀ مالی شفاف وحساب ده و بهترساختنِ ظرفیت های اجرایی بودجه را اجرا نموده و شرکایش تجدید تعهد میکنند که مجموعۀ اهدافِ حد اقلی تعیین شده درلندن و کابل را برای همسو ساختنِ مساعدت های بین المللی مطابق با اولویت های حکومتِ افغانستان و اختصاص دادنِ سهم بیشتر کمکُ های انکشافی ازطریق بودجۀ حکومت را اجرا کنند. ما ازدعوتِ حکومتِ جاپان به منظورِ برگزاری کنفرانس وزرا درماه جولای2012 درتوکیو که علاوه بر موردِ توجه قرار دادنِ همآهنگی مساعدت های اقتصادی بین المللی در خلال دورۀ انتقال، بر استراتژی انکشاف پایدارِ افغانستان، منجمله، مؤثریتِ کمُک های اقتصادی منطقه یی تمرکز خواهد کرد، استقبال میکنیم.
21- با پیشرفتِ روندِ انتقال، ما بروجودِ خطرِ اقتصادی تشخیص شده توسطِ بانک جهانی و صندوقِ وجهی بین الملل، منجمله تأثیر اقتصادی مرتبط با کاهشِ حضورِنظامی بین المللی اذعان میداریم و قصد داریم این تأثیرِ سؤ را، ازجمله ازطریقِ افزایشِ مؤثریتِ مساعدت ها، مطابقِ روندِ کابل کاهش دهیم. جامعۀ جهانی، خود را در نگرانی افغانساان مبنی بر این که استراژی پاسخگو به تأثیراتِ کوتاه مدتِ انتقال همچنان باید هدف ِ رسیدن به اقتصادِ پایدارِ بازار را مطابقِ نیازهای اجتماعی مردم مساعد کند، شریک میداند.
22- تلاشهای پیگیرِ بین المللی درافغانستان در دهۀ اخیر، التزامِ بی مانندی است. تعهداتِ جامعۀ جهانی به افغانستان و به نقشِ آن درامنیتِ بین المللی فراتر از مرحلۀ انتقال است . روندِ انتقال حضور بین المللی و ایجاباتِ مالی مرتبط به آنرا کاهش میدهد. ما اذعان میداریم که حکومت ِ افغانستان درسالهای پس از انتقال، نیازمندی های خاص، قابل ملاحظه و ممتدِ مالی خواهد داشت که این نیازمندی ها از طریقِ عوایدِ داخلی بر آوردنی نیستند. به همین لحاظ، درجریانِ دهۀ انکشاف، جامعۀ جهانی تعهد میکند حمایت ِ مالی متناسب با روندِ کابل درجهتِ انکشاف اقتصادی افغانستان و مخارجِ مرتبط به تأمین ِامنیت، تلافی کسری مستدامِ بودجه به منظورِ ایمن ساختنِ دستآورد های سال های اخیر، برگشت نا پذیرکردنِ روندِ انتقال، خود کفایی افغانستان را ارائه میکند.
23- رشد اقتصادی دراز مدتِ افغانستان، پیش ازهرچیزِ دگر، وابسته به انکشافِ سکتورِتولیدی آن، مخصوصاً سکتورزراعت و معادن میباشد. جامعۀ جهانی، خود را به حمایت از انکشاف اقتصاد زراعتی معطوف به صادرات که امنیتِ غذذایی، فقر زدایی، شغل آفرینی وسیع در عرصۀ زمینداری و توسعۀ جمع آوری عوایدِ حکومت را تأمین میکند، خود را متعهد میداند. در رابطه به معادن، ما از علاقمندی فزایندۀ سرمایه گذارانِ بین المللی درثروت های معدنی افغانستان استقبال میکنیم، اما برنیاز به ایجادِ چارچوبِ قانونی که استفاده از ثروتِ طبیعی آن به صورت مستقیم سودِ مردم افغانستان را تضمین کند، تأ کید مینماییم. جامعۀ جهانی ازتلاش های افغانستان درجهتِ انکشافِ رژیم حقوقی شفاف و حساب ده که سازگار با معیار های پذیرفته شدۀ بین المللی بوده و درجهتِ جمع آوری و مدیریتِ منابع و حفظ ِ محیطِ زیست باشد، حمایت مینماید.
24- ما اذعان میداریم که یک اقتصاد پویای مبتنی بر بازار درافغانستان، مستلزمِ انکشافِ عرصۀ خدماتِ رقابتی به شمول نظامِ مالیاتی با ثبات و رسیدن به همگرایی منطقه یی از راه توسعۀ شبکه های تجارت و ترانزیتِ این کشور، درکنار انکشافِ منطقه یی مواصلات است. جامعۀ جهانی به حمایت ازتلاش های افغانستان در جهتِ ایجاد وافزایشِ زیرساخت ها و چارچوب های حقوقی مرتبط به منظورِ انکشافِ تگجارت و ترانزیت متعهد است .
25- ما تأکید میکنیم که جلبِ سرمایه گذاری خصوصی، به شمولِ منابع بین المللی، اولویت های کلیدی برای فعال ساختنِ ظرفیت های اقتصادی افغانستان است. حکومت افغانستان تعهد میکند تا شرایِ مساعد را برای سرمایه گذاری بین المللی، منجمله از طریق اجرای سفارشهای همایشِ بین المللی سرمایه گذاران منعقدۀ 26 اکتوبر2011 بروکسل، بیشتر یوروماینز همکاری های منطقه یی، از پیش بهبود بخشد.
26- معتقد هستیم که افغانستان ِ با ثبات ومرفه، فقط دریک منطقۀ با ثبات و مرفه قابل تصوراست. پاداش ِصلح وهمکاری برای تمام منطقه به مراتب بیشتر است تا پیامد های ناشی از منازعه و انزوا. ما دیدگاهِ افغانستان را مبنی براینکه منافع استراتژیکِ واقعی آن در ایجادِ مناسباتِ قوی و پایدارِ دو جانبه و چند جانبه با همسایگانِ دور و نزدیکش نهفته است، تأیید مینماییم. چنین مناسبات باید مداخلاتِ خارجی را پایان داده، اصولِ همسایگی نیک، عدمِ مداخله و استقلال را تقویت و با مساعد ساختنِ همگرایی اقتصادی افغانستان با منطقه کمُک نماید.
27- مااز نتایحِ " کنفرانس استانبول برای افغانستان: امنیت و همکاری در قلب آسیا" که در 2 نوامبر2011 درانستانبول برگزارشد، استقبال میکنیم> مخصوصا با ذکراصولِ مربوط به تمامیتِ ارضی، استقلال، عدم مداخله و حل صلح آمیزِمنازعات که شاملِ روندِ استانبول اند و ما آنرا بعنوانِ گامِ با ارزشی درجهتِ اعتماد سازی بیشتر و همکاری درمنطقۀ " قلب آسیا" دانسته از آن حمایت مینماییم. ما همه را به پشتیبانی قوی ازافغانستان و شرکای منطقه یی اش در امرِ رعایتِ اصولِ همگرایی منطقه یی مندرج در اسنادِ روندِ استانبول فرا میخوانیم و چشم به راهِ پیگیری این روند درکنفرانسِ وزیران خارجۀ منطقۀ " قلب آسیا" که قرار است در ماه جون 2012 درکابل برگزار گردد، هستیم.
28- با توجه به دورنمای انکشاف ِ درازمدتِ افغانستان، ما با دیدگاه افغانستان در مورد یک منطقۀ پیشرفته از لحاظ مواصلات و ارتباطات، همگرایی اقتصادی که در آن افغانستان نقشِ پُلِ ارتباطی میان جنوبِ آسیا، آسیای مرکزی، اورآسیا و خاور میانه باشد، هم نظرهستیم. ما از افزایشِ مواصلات ِ تجارتی در امتدادِ راه های تاریخی به منظورِ ارتقای ظرفیتِ اقتصادی افغانستان در سطح منطقه حمایت میکنیم . دراین راستا، ما بر اهمیت اجرای سریع طرح های پایداری که ظرفیتِ مواصلاتِ منطقه یی را رشد میدهند مانند پایپ لاین ( سی.ای.اس.ای)، راه های آهن و پروژه های دیگر اذعان میداریم و دراین راستا، ما چشم به راه (آر.ای.سی سی. ای)، گازتایپی و انتقالِ برقِ یکهزار به میزبانی جمهوری تاجیکستان درشهر دو شنبه در ماه مارچ سال 2012 هستیم .
29- ما ازبارِ سنگینی که بردوشِ همسایه های افغانستان است، بخصوص پاکستان و ایران که به ملیونها پناهجوی افغان در روز های دشوار پناه داده اند، واقف هستیم و به ادامۀ کار درجهتِ تأمین ِ تسهیلاتِ بازگشتِ داوطلبانه، ایمن و تدریجی آنها متعهد میباشیم.
30- با نگاه با آینده، ما تأکید میکنیم که روندِ جاری انتقال که درسال 2014 قراراست پایان یابد، باید با دهۀ انکشاف دنبال گردد که طی آن، افغانستان استقلال خود را از راه تقویتِ یک دولتِ کارا و پایدار که درخدمت مردم باشد، تحکیم نماید. دهۀ انکشاف، شاهدِ عرض وجود کردنِ نمونۀ جدیدِ مشارکت میان افغانستان و جامعۀ جهانی خواهد بود که طی آن، یک افغانستان با حاکمیتِ ملی به منظورِ تأمینِ آینده اش و به منظورِ تبدیل شدن به یک عاملِ مثبت برای صلح و ثبات درمنطقه، با جامعۀ جهانی واردِ تعامل خواهد شد.
31- درجلسۀ امروز، افغانستان دیدگاه خود را برای آینده طرح کرد: تصویری که افغانها از کشورشان دارند، افغانستانی است با یک دموکراسی باثبات و کارآمد، دولتی نیرومند وپایدار که درخدمتِ مردمش قرار دارد و دارای یک اقتصاد کامیاب است . افغانستان واقع درمنطقه یی میباشد که برای رفاه و صلح مساعد بوده و مناسباتِ دوستان با تمام همسایگانِ نزدیک و دورش داشته و آرزو دارد کمُک کننده یی در امرِ صلح و امنیتِ بین المللی باشد.
32- با توجه به تحققِ دیدگاه بالا، جامعۀ جهانی و افغانستان متقابلاً تعهد میکنند که درکنارِ هم و با روحیۀ مشارکت کار را ادامه دهند. افغانستان بار دیگر تعهداتِ خود را مبنی بر ادامۀ کار درجهتِ بهترساختنِ حکومت داری تکرار میکند و همزمان با این، جامعۀ جهانی التزام ِپایدارِ خود را به تداومِ همکاری تا سال 2014 و پس ازآن اعلام میکند.
33- امروز دربن، ما یک اجماعِ استراتژیک را در موردِ تعمیق و توسعۀ مشارکت میان افغانستان و جامعۀ جهانی که ده سال پیش درپترسبُرگ بنیاد گذاشته شد، رسماً اعلان میکنیم. با توجه به تقویتِ دستآ ورد های مشترک ِ ده سال اخیر وبا اذعان براین که امنیت و رفاهِ افغانستان کماکان امنیت ِ تمام منطقه و فراتر از آن را متأثر میسازد، افغانستان و جامعۀ جهانی خود را به این مشارکت تجدید شده برای دهۀ تحول به صورتِ قاطعانه متعهد میداند.
این سند، بتاریخِ پنجم دسمبر سال 2011 ازجانبِ کشورها و سازمان های ذیل به تصویب رسید : جمهوری اسلامی افغانستان، جمهوری البانیا، جمهوری مردمی الجزایر، جمهوری آرجانتاین ، جمهوری ارمنستان، آسترالیا، جمهوری اطریش، جمهوری آذربایجان، شاهی بحرین، جمهوری بنگله دیش، شاهی بلجیم، بوسنیا و هرزگوینا، جمهوری فدراتیف برازیل، دارالسلام برونای، جمهوری بلغاریا، کانادا، جمهوری مردم چین، جمهوری کولمبیا، جمهوری کرواسی، جمهوری قبرس، جمهوری چک، شاهی دنمارک، جمهوری عربی مصر، جمهوری السلوادور، جمهوری استونیا، جمهوری فنلد، جمهوری فرانسه، گرجستان، جمهوری فدرالی آلمان، جمهوری هلین، جمهوری مجارستان، جمهوری آیسلند، جمهوری هند، جمهوری اندونیزیا، جمهوری اسلامی ایران، جمهوری عراق، ایرلند، جمهوری ایتالیا، جاچان، شاهی هاشمیه اردن، جمهوری قزاقستان، جمهوری کوریا، دولت کویت، جمهوری قرغزستان، جمهوری لتویا، جمهوری لبنان، لیختنشتاین، جمهوری لتوانیا، لوگزمبورگ، جمهوری اسبقِ یوگوسلاوی مقدونیه، مالیزیا، جمهوری مالتا، مکسیکو، منگولیا، مانته نیگرو، شاهی مراکش، هالند، زیلاند جدید، شاهی ناروی، سلطنت عمان، جمهوری فلپین، جمهوری پولند، جمهوری پرتگال، دولت قطر، رومانیا، فدراسیون روسیه، شاهی عربستان سعودی، جمهوری سلواک، جمهوری سلوانیا، جمهوری افریقای جنوبی، شاهی اسپانیا، شاهی سویدن، کنفدراسیون سویس، جمهوری تاجیکستان، شاهی تایلند، جمهوری تونزیا، جمهوری ترکیه، ترکمنستان، اوکراین، جمهوری آرینتل اروگوای، شاهی متحدۀ بریتانیا، ایرلند شمالی، امارات متحدۀ عربی، ایالات متحدۀ امریکا، جمهوری ازبکستان، جمهوری سوسیالیستی ویتنام، شبکۀ انکشافی آغاخان، بانک انکشافی آسیایی، کنفرانس در مورد تحامل و تدابیر اعتماد سازی در آسیا (سیکا)، سازمان پیمان امنیت جمعی، سازمان همکاری اتحادیۀ اروپا، صندوق بین امللی اقتصادی، سازمان همکاری اسلامی، سازمان(ای.سی.او)، بانک انکشافی اسلامی، سازمان ناتو، سازمان همکاری های منطقوی جنوب آسیا، سازمان همکاری ها شانگهای، ملل متحد و بانک جهانی . "
علی رغم آنهمه سر وصدا ها مبنی بر تدویر این کنفرانس، آگاهان و تحلیلگرانِ دقیق سنجِ افغانی اظهار داشتند که این غوغا برای هیچ خواهد بود و فیصله های کنفرانس دوم بُن، به استثنأ آن بخشهایی که مورد نیاز " جامعۀ جهانی " است، نیز روی کاغذ باقی خواهند ماند. آنها گفتند که با درک و شناختِ کاملی که از ماهیت کشورهای ذیدخل در افغانستان و بازیهای سیاسی و تبلیغاتی آنان حاصل آمده، نباید در قبالِ این هنگامه ها فریب خورد. "فرانسس وندرل" که سالهای متمادی، به نماینده گی از سازمان ملل در امور افغانستان فعال بود، درپایان کنفرانس دوم بُن به خبرنگاران گفت : " غرب فاقد یک استراتژی شفاف در باره ی افغانستان است و انتظارات اکنون باید این باشد که اجازه ندهیم این کشور بار دیگر وارد یک جنگ شود... برای رسیدن به تفاهم و ثبات در این کشور، باید امتیازاتی به گروه طالبان داد و در جا هایی نیز خط قرمز خود را برای آنان روشن کرد . . . کشورهای همسایه در تثبیت اوضاع افغانستان نقش مهمی دارند و بنابراین، هر راه حل صلحی باید در بر گیرنده ی منافع این کشور ها نیز باشد... تا زمانیکه یک توافق منطقه ای با پاکستان، ایران و هند در باره ی افغانستان ایجاد نشود، برگزاری این گونه کنفرانسها بی معنی است "
(ادامه دارد )