نویسنده: بهادرا کومار
مترجم: رسول رحیم
تائید ریکس تیلرسن به حیث وزیر خارجه ایالات متحد امریکا باید برای مسکو خبر خوشایندی بوده باشد. این فال خوبی برای روابط روسیه و ایالات متحد امریکاست.
شخم زدن بر زمین یخ زده مناسبات ایالات متحد امریکا و روسیه دشوار است
مبع: ایشیا تایمز ۶ فبروری
نویسنده: بهادرا کومار
مترجم: رسول رحیم
تائید ریکس تیلرسن به حیث وزیر خارجه ایالات متحد امریکا باید برای مسکو خبر خوشایندی بوده باشد. این فال خوبی برای روابط روسیه و ایالات متحد امریکاست. این امر منجر به تخفیف تنش می شود که علایم اولیه آن قبلاً هویدا گردیده است.
ویتالی چورکین دیپلومات سابقه دار روسیه در ملل متحد روز پنجشنبه گفت که او می تواند باد های تغییر را در نیکی هیلی همتای تازه تقرر یافته امریکائی اش ( در مقایسه با سلف پیکارجویش ) احساس کند.
در جوشاجوش همه گمانه زنیها که تیلرسن در رابطه با تحریم های روسیه چه می تواند و چه نمی تواند- و یا چه نخواهد توانست، آنچه نادیده انگاشته می شود اینست که ریاست او بر دیپلوماسی امریکا به ذات خود می تواند اعتماد زیاد مورد ضرورت، اعتماد متقابل و ثبات در مجموع مناسبات روسیه و امریکا را زرق کند. تیلرسن مانند هر کشتگر دیگر برای این زمین یخزده بعد از یک زمستان شدید آمادگی می گیرد. این یک وظیفه دشوار است. اما توانائی ای که وی را به این مقام رساند، تفاهم فوق العاده با روسیه و مردم روسیه، فرهنگ و جامعه آنها و چیزهائیست که آخذه های درون ذهن و رفتار آن ها را بر می انگیزد. این پدیده نادری در تاریخ دیپلوماسی ایالات متحد امریکا و روسیه می باشد.
تیلرسن به طور گسترده ئی در روسیه سفر کرده است و تجارب هنگفت مذاکره با رهبران روسیه، ازجمله در عالی ترین سطح آن را دارد و این چیزیست که او را تا سطح یک "کرملین شناس" غیر عادی ارتقا می دهد که نظریه را با عمل می آمیزد.
چنانکه اخیراً سناتور باب کروکر رئیس کمیته روابط خارجی در جریان استماع پیرامون نامزدی وی به حیث وزیر خارجه بیش از یک بار گفته است که حقا تیلرسون «یک انتخاب دلپذیر» توسط رئیس جمهور دونالد ترامپ می باشد.
تیلرسون روز پنجشنبه، در نخستین روزکارش در برابر کارمندان وزارت خارجه ملاحظات مجاب کننده ای را اظهار داشته و گفت:
« پیش از آنکه با رئیس جمهور صحبت کنم، من فکر می کردم که در این بهار بعد از چهار دهه تجربه تجاری بازنشسته می شوم. رندا( همسر) و من آماده بودیم که به مزرعه مان برویم و از بودن با نواسه های مان لذت ببریم. اما پس از آنکه از نخستین ملاقاتم با رئیس جمهور ترامپ برگشتم و او از من تقاضا کرد تا این وظیفه را انجام دهم، رندا گفت:" تو این را نمی دانی، اما تو ۴۱ سال برای این وظیفه برنامه آموزشی داشته ئی." بنابراین، علی الرغم آرزوی مان او گفت:" قرار است که این کار را بکنی." خوب، این روز اول من در اینجاست. من بر سر وظیفه هستم.ها، من نفر نو هستم.»
حقا که هیچ وقت بخشی از دیوانسالاری نبودن، یا مانند جان کری و هیلری کلینتون دیپلومات حرفه ئی نبودن ویا مانند کوندولیزا رائیس و مادلین البرایت رزمنده جنگ سرد نبودن، همیشه یک امتیاز دارد. فقط تیلرسن را در نظر گیریم او می تواند واجد دیدگاه باز و عملگرائی باشد.
با وجود این، تیلرسن در سمت مخالف باد حرکت می کند. بیشتر سخن از مقاومت نهادی در درون ایالات متحد امریکا در برابر هرگونه بهبود مناسبات با روسیه می باشد. شکی وجود ندارد که این مقاومت نیرومند است.
در کانگرس ایالات متحد امریکا، در دستگاه امنیتی و رسانه ها روس ستیزی رسوخ دارد. بلافاصله گروه های ذی نفع بی چهره ئی مانند مجتمع نظامی صنعتی امریکا وجود دارند که از تقابل « شرق و غرب» رونق می گیرند.
وقتی که ترامپ رک و راست ترامپ قیمت تخمینی هواپیماهای جنگی " اف-۳۵"(F-35) را مورد سوال قرار داد، خود بر اهمیت این مساله تاکید می نماید. درعین زمان "آیرو اتلانتیسیسم" یا همکاری دو سوی اتلانتیک از نظر اروپائی ها خود فریبائیهای پنهانش را دارد. ناتو به ذات خود یک قطار بیهوده است. تفنگ داشته باش و حرکت کن. مقام های درخشان را در بروکسل دارند.
فراتر از آن، آلمان امید به محور برلین- واشنگتن بسته است تا خود را ابرقدرت اروپا گرداند که این امر با قصد ترامپ جهت بهبود مناسباتش با روسیه تهدید می شود.
خشم و یاس برلین ملموس است. اگرچه در اصطلاح « لبرالیسم غربی» پرده پوشی می شود. جان مطلب در بلند پروازی فزاینده آلمان برای قرار گرفتن در راس کرسی به مثابه یک قدرت جهانی می باشد که این خود را در تقویت پیهم قدرت نظامی اش در یک مقیاس ممتازجهانی و تلاشش در سالهای اخیر برای ایفای نقش رهبری کننده در حل منازعات جهانی و منطقه ئی نشان می دهد.
بنا بر آنچه گفته شد بهبود مناسبات ایالات متحد امریکا و روسیه تصاعدی می باشد. لازم است روسیه شکیبا باشد احتمال آن است که این پروسه در ابتدا با مناسبات تجاری و همکاری درجنگ علیه "دولت اسلامی" یا داعش و سایر گروههای تروریستی در سوریه آغاز گردد. تیلرسن نقشه راهی خواهد داشت.
امید است که این امر توافق نظری را در ایالات متحد امریکا و افکار غربی ها به وجود آورد که تعامل سازنده با روسیه می تواند مفید بوده و در خدمت منافع غربی ها باشد و اقدام به آن کار هوشمندانه ای است.
در این شکی نیست که دوران بحرانی در اوکرایین به سر می رسد. جان مسأله در اینست که دو سال پیش تغییر رژیم در اوکرایین یک اقدام واژگون سازنده توسط اتحادیه اروپا زیر نظر انگلا مرکل صدراعظم آلمان فدرال بود و ایالات متحد امریکا به خود اجازه داد تا پایش به آنجا کشانده شود، اگرچه وسیله اتکای مستقیمی در آن نداشت.
قبول اشتباه در سیاست هرگز کار آسانی نیست و امروز غرب فاقد رهبری ای می باشد که دارای شجاعت اخلاقی بوده و معذرت بخواهد. غرب می داند که روسیه در اوکرایین نقطه اتکای بسیار قوی دارد. دیدنش تماشائی خواهد بود که چگونه تیلرسن این املت (نوع خاص پختن تخم مرغ) را از حالت درهم و برهمی بیرون می آورد.
معادلات شخصی وی با ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه در اینجا دارای اهمیت بزرگی است؛ در حالی که حمایت ترامپ از تیلرسن تعیین کننده خواهد بود.
بخش خوب قضیه در آنست که اروپا نیز رهبری جدید را در جریان امسال انتخاب می کند و احتمال آن وجود دارد که بیزاری های موجود نسبت به روسیه جایش را به یک احساس واقع بینی بدهد. این حقیقت که دیگر اوباما نیست تا دهل دشمنی با روسیه را در اردوگاه غربی به صدا در آورد، مسلماً بسیار کمک می کند.
هرگاه ادغام دوسوی اتلانتیک ( ترانس اتلانتیک) بین « رد کنندگان» بی گذشت و آنهائی می خواند روسیه را به زانو در آورند در جریان سال جاری از هم بپاشد، سیاست های ترامپ در مورد روسیه زود تر از آنچه فکر می شود، به جلو می رود.
امکانات وقوع این را کاملاً نمی توان منتفی دانست. نتیجه انتخابات پارلمانی در فرانسه در ماه اپریل یک مقدار وضاحت را فراهم خواهد ساخت. اما زمان سرنوشت ساز انتخابات پارلمان آلمان (بوندس تاگ) در ماه اکتوبراست.
قلب مساله در آنست که کین توزی پوشیده آلمانی هم راست و هم چپ ایدئولوژیک را فرا گرفته است. یوشکا فیشر وزیر خارجه اسبق آلمان در هفته گذشته در یک مقاله قوی تقاضا نموده بود که آلمان باید زبردستی اقتصادی اش را به کار اندازد تا رهبری اتحادیه اروپا و ناتو هردو را به دست آورد. از چنین منظری او یک نزدیکی بین اروپا و چین را درچشمرس قرار داد.
نتیجه آنکه قدرت جادوئی مناسبات فرانسه و آلمان پیامدهای عمیقی بر تنش زدائی بین ایالات متحد امریکا و روسیه دارد. با پیکار یا تخت یا تابوت فرانسوا فیون ( نخست وزیر سرکوزی رئیس جمهور پیشین فرانسه) که حتماً پرچمدار مبارزات انتخاباتی فرانسه باقی بماند، بر سیالیت کلی ماجرا افزوده می شود.