پانزدهم فبروری ۱۹۸۹روز بزرگی در تاریخ معاصر افغانستان است. روز خروج کامل نیروهای جنگی شکست خوردهٔ روس از افغانستان بر تارک تاریخ استقلال طلبی افغانها میدرخشد. درین روز ملت افغان بازهم ماشین نظامی ابرقدرتی دیگری را درهم کوبید.
په اروپا کی دمیـشـته افغانانو د تولنو فدراسـیون
فدراسـیون سازمانهای پناهندگان افغان در اروپا
Federation of Afghan Refugee Organizations in Europe
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
و سرانجام مردم سلحشور افغانستان روسها را وادار به بازگشت به آنطرف مرزساختند!
بمناسبت پانزهم فبروری ۲۸مین سالروزخروج عساکرروس ازافغانستان
پانزدهم فبروری ۱۹۸۹روز بزرگی در تاریخ معاصر افغانستان است. روز خروج کامل نیروهای جنگی شکست خوردهٔ روس از افغانستان بر تارک تاریخ استقلال طلبی افغانها میدرخشد. درین روز ملت افغان بازهم ماشین نظامی ابرقدرتی دیگری را درهم کوبید. شوروی متجاوز افغانستان را زخم خونین خویش نامید وناگزیربه ترک آن شد. درهمین روز سکهٔ پیروزی درین جنگ بنام مردم افغانستان زده شد. البته رژیم دست نشاندهٔ نجیب الله بحیث دُم استعمار روس، هنوز در افغانستان باقی بود. اما روشن بود که با قطع کمکهای روس، سقوط رژیم اجتناب ناپذیراست.
تجاوز نظامی روسها که در ۶ جدی ۱۳۵۸ برای سرپا نگهداشتن رژیم کودتائی و مزور در حال انقراض صورت گرفت، نُه سال واندی دوام کرد. با قیام سوم حوت ۱۳۵۸ مردم کابل دربرابر تجاوز کاران روس و حزب مزدور شان اعلام موضع کردند. در طی سالها اشغال روسها بیش از سی هزار قریه را درافغانستان بخاک یکسان ساختند، جان یکونیم میلیون افغان را گرفتند، ۷ ملیون افغان را مجبور به ترک وطن و تن دادن به درد جانکاه مهاجرت ساختند. نیم میلیون معیوب نیز یادگار تجاوز روسها و ماینهای فرش شده توسط آنها میباشند. رژیم دست نشانده بحیث دستیار وراه بلد روسها درین جنایات جنگی مستقیآ شریک بود. علاوتأ دستگاه جهنمی خاد با بر قرار ساختن یک سیستم اختناقیخونخوار، در پهلوی جاسوسی برای روسها، به ماشین شکنجه و کشتار آن هموطنانی مبدل شد که با تجاوز روسها مخالف بودند اما نمیخواستند یا نمیتوانستند که وطن خویش را ترک کنند. به گزارش داکتر آرماکورا نماینده کمیتهٔ حقوق بشر ملل متحد برای افغانستان، خاد تحت رهبری نجیب الله تنها در کابل بیش از دوصد زندان داشت. دیگر ولایات را هم با همین مقیاس فرض کنید. آنسانهای آزاده و دگر اندیش دسته دسته از زندانها به پولیگونها انتقال می یافتند. شکنجه در شعبات تحقیق خاد در مرکز وولایات بیداد میکرد. رژیم وابسته به این معتقد بود که “اردوگاه صلح و سوسیالیزم” همیشه در پهلویش خواهد بود. اما سر انجام مردم سلحشور افغانستان روسها را وادار به بازگشت به آنطرف مرزساختند!
روسها نیز بعدازاینکه توانستند با امضای پروتوکول با برخی قوماندانهای معلوم الحال قوای خودرا سلامت از افغانستان خارج کنند، به ناروا بودن اشغال افغانستان با جملات ذیل اعتراف میکنند: "درارزیابی نهائی، گسیل سپاهیان شوری به افغانستان گام ناروائی بودکه زیان عظیمی به خلقهای افغانستان وشوروی چه در عرصۀ بین المللی وچه در عرصۀ داخلی رساند."* (ص ۲۹، افغانستان پس از بازگشت سپاهیان شوروی/ نوشته جنرال قارییف)
افتخار پیروزی مردم افغانستان بر اردوی شوروی، صرفأ به مردم سلحشور و از خود گذر افغانستان تعلق دارد. رهبران امتیاز طلب تنظیمها جز تجارت شخصی وسیاسی بالای جنبش مقاومت ضد روسی مردم افغانستان، فروش ثمرات پیروزی قیام مردم افغانستان به کشور های همسایه، واگذاری نمایندگی از افغانستان در مذاکرات ژنیو به پاکستان و ناکام ساختن کوشش های صلح تحت رهبری ملل متحد، هیچ نقش دیگری در این پیروزی بزرگ مردم افغانستان نداشته اند.
"هیأت اجراییه فارو"