افتاده ام بدام توای سیمتن چه خوش
زلف توبسته پای مرا دررسن چه خوش
سوختن
افتاده ام بدام توای سیمتن چه خوش
زلف توبسته پای مرا دررسن چه خوش
دل برشرارشعله چوپروانه داده ام
پرلذت است پیش توشمع سوختن چه خوش
ازدستبرد ساق تودامن زدست رفت
کوته شد ست دربرت این پیرهن چه خوش
صدجلوه رنگ بررگ گل میدود زشید
افسونگریست شیوۀ دخت چمن چه خوش
آسیمه سرزوسوسۀ بوسۀ لبش
افتاده ام به فتنۀ چاه ذقن چه خوش
لب برلبش نهاده بد م شب تما م شب
یک بوسه داده رخصتم ازآن دهن چه خوش
گلبرگهای نا ز تو بر بسترم فتاد
دیوانه ام زبوی توای گلبدن چه خوش
مشکن زشا نه حلقۀ گیسوودام زلف
" شبرنگ تابدارترا صد شکن چه خوش"
" از محب" ***
**