آه ا زچــه عـا طــل وبا طـل شــد م
سـرمـه ریگ تـشـنـۀ سـاحـل شد م
ریشـۀ شیــری کجا خشکیتد که من
تیره د ل کـوته نظر ، کم د ل شد م
کی شرنگ د شمنــی ریخت درد لم
کا ینجنیـن تلخ دشمـن عا قـل شدم
د ر گلستـا ن د ر قطــا ر گـلـرخان
از تب زهـــرخنــد کـی بسمل شد م
همچـو رود رهــرو بد م وپر شتاب
با کــدامیـن حیـلـه ای کـاهـل شد م
کــی تغییر آورد د ر ژنهــا که مـن
خشک رود د شت بی حا صل شد م
با کـــدا میــن سحــرهـــوم دلبــری
فا رغ از صهبـای صا ف دل شد م
از شقــا یق د ل گـرفتــم وای مــن
بـر گــلاب کاغـــذی مــا یــل شد م
عشق من گل پروری ها بود حیف
از هجــوم تیـشــه دار غا فل شد م
کنــد پــوش کــوچــۀ رنــدان بـد م
هـمنـشـیــن رشـک ارا زل شـــد م
د ر گلستا ن حـقـیقـت بــی قصـور
راستگــویـم ، کشتــۀ باطــل شد م
سرخی لبهــای یـا ر ، خون گـلاب
از نشا ن خــویشـتن غـا فـل شد م
دست نا مرد فلک بشکست چنا ن
بر خدا ئی هــای جهـل قا یل شد م
منکه ا لها مم بـدی حـرف وکـلام
بر سکـوت نا مـرا د سا یـل شد م
زانهـمــه بـد مستــی آغــوش یا ر
بوسه به پیغـا م بی حا صل شد م
سا حـت پــرواز مــن بـد بوستا ن
ا ین زمان محبـوس قید د ل شد م
"با سگا ن مزبله بوی " جنــون
با ســرشت پـا ک مقــا بـل شـد م
بوی عـود از سوختن یا بد کما ل
نا رسا ا ز غنچـگــی خجـل شد م
***
**
کابلی
سه شنبه/18 /1397