حکا یت لب شیـرین وا لفـت خوبا ن
حد یث چشم نکــو دراما رت کـوران
بیا که بی تومـرا نیست آرزوی د گـر
صلای عام چپا ول ربوده تا ب وتوان
بیا که عطرتنت شورزندگی بخش است
بدست خویش رها نم زتهـمت وبهتا ن
توچون شمیم بهاری ، تازه ، جان پرور
بقـلب خسته بد ه جا ن مهــوش خــوبا ن
اسیر کلفت جهل است وقید وبند خرف
فـریب خورده وبا ور نموده بر نسیان
کی گفتـه نیست د رین ملک دشمنا ن شکن
بجــز گــروه سیـه کا رو تیـــره ا نـد یشا ن
کی گفته نیست وبا ور نمی کنم هرگـز
تهی ز یـل مبا رز ز جنبش وعصیا ن
هـــزار بـا ر چـو بگــویــی نمی کـنـم با ور
که این وطن شده عـا ری ز مرد می مردان
بـلا وصاعـقــه وگـــرد با د مـی ترسـنــد
که می رسد به نفع خاک هم گه پرسا ن
کی است صاحب این خاک " نعش در تابوت "
ویا کســی که به د وش مــی کشــد با ر گـران
هــزار چشمه یی جـا ویـد می شود دریا
وسبــز وتا زه کنــد سوختـه گلشن شان
د رین ستمکـده که شا م تیــره د یر پا است
شفــق برای د میــد ن ستا د ه گشتــه روان
***
**
کابلی
7/5/2019