از هجـوم خـوبرویان دراتاقم محشر است
دل اسیـر مهـر ورزان دربساط بستر است
اسپ میتا ستا زدرمیدان ُشش درتاخت وتا ز
دل بفریاد است که ازاوبازی ما ششدراست
جـــوروبیــداد پـریـرویان نصیب کس مبـا د
هردمی شمشیرمژگان دررگ من خنجراست
د رهــراس بود م که رازد ل مگــرافشا شـود
شکرلله رستم ازترس گوش گوشی اش کراست
هیچگه بر من خـد ای عشق مهـربا ن نبود
لیک امروزهرطرف بینم همه سیمینبراست
سبزپوشان خون گیـرد زرد پوشان خون دهــد
من نمی دانم کد امین زین د و لشکربرتر است
از هجوم وحملۀ خون در لباس رنگ رنگ
سرخ پوشان نوین درخون من گردشگراست
سخت گلـو گیـربود هـوای آن قفس عمری مرا
این زمان از تا نک اکسیـژن هــوایم بهتر است
بهــرآذ ین سیم وزربرگلــرخان بود باربار
اینزمان بهرنکویان علم ودانش زیوراست
می زنـد چپتـا ل د ل امــروز با صد زیـر وبـم
سینـه د رفریا د دایم چــون د ل رامشکر است
رگ رگم سوراخ سوراخ است زجورگلرخان
در پس دست لطیف امروزپنهان خنجر است
هیچــگاهــی د رهـجــوم دخـتــران نبــوده ام
نرس وداکتر دختـر وکا ریگرانم دختـر است
می ُبرند با نا ز وعشوه پرده های جان من
پنس واسکلپل هم اینجا شاهد سیمینبراست
کــور گــردد چشم اکسریز که راز د ل کشود
جز به راستی ره نپوید این چگونه داور است ?
تشت بـد نـا مـی مـن افتــاد یکسری زبام
برهمه رمزوغموض جانم اوبینا تراست
سخـت پـرآوازه است زیـر وبـم نفـس کنــون
از برای نا لۀ مـن نای مـن با ریکتــر است
این هجوم وحملۀ توفـنــده از جان خود م
صد هزاران باربد ترازهجوم بربر است
بی پر پرواز هـــرسو پر گشا ید پر نهـیـب
چنـگل سیمــرغ پیشش پنجــۀ کبــوتر است
می فشارد ،خرد میسازد ، گلو گیرت کند
این بلای کانسرامروزیک بلای دیگراست
سنگر صبرم به زیر چکمـه ها یش خرد شد
بر همــه زور وتوانــم فتنــۀ او غــاور است
از خود م ،ازجا نم وازتا رو ازپود م ولی
بر همه زور وتوان من او زورآور است
هـر کجـا خـواهــد بزور لشکرش جا می کند
د رعــروقــم کشتی اتــومیش شنــا ور است
کیست گوید غول بی پا وسراست این کانسران
نی همه صاحب اصول وعا لم ودانشور است
صاحب نام ونشا ن ، مسکن گزین صد مقام
درمیـان کشــورجــان قــد رت نـام آور است
چهــره هــا دارد نهان از چشم تیز بین همه
با هزاران چهرۀ نو ، ظاهرو جلوه گراست
ِعشرتش خون خوردن وبنیا نکن شیرازه ها
جام هستی حیات دردست او چون ساغراست
مالک الرقاب عا لم خویشتن بینــد خبیث
در میان کشورجان کشوراو کشور است
با سلاح هــای قــوی ، کشتار جمعــی سلول
در میــان زورگــویان نا قــلای قلــد ر است
باهمــه جاه ومقا م وثروت وپولـد ا ریش
مردمانش میرد ازفقرحالت شرم آوراست
راستی هـــرگــز نبینی زین کمــان حرص وآز
ایستگاه کهکشان وپـرغـــرور ولاجگـــر است
ازبرای کشورجان بس بلایی است عظیم
بهرمخلوق ستمکش د شمن ودرد سراست
علم ودانش چون شود آزاد ازچنگال حرص
دشمن وگورکن این بیدادگِرِِ غــا رتگر است
******
***
کابلی
19/8/2017