فقط پنج نفر بودند، پنج زن، که درمیان زندان های انفرادیِ آبی رنگ بسوی نامعلومی روان بودند و بار سنگینی از غم و اندوه

...

                                                                                               درکعبـۀ د ل راه مـرا ذوق صنم زد
زیبــا یی پرستی مــرا مهـر نعـم زد
سنگسارفلک دیدعـد وگفت بحسرت
افسوس که د

...

از سـال نو مگو که وطـن غرق آتش است
با مرگ و زندگی به خدا در کشاکش است
گـرگان برای خـوردن ما صـف کـشیده اند
پیر

...