شروع بد بختی کشور را با هم‌سویی سیاست و ایدیالوژٍی شبه سوسیالیستی و اسلامیست می بینم و ترویج نقاق تبارگرایی که مسله هم سویی دین ریشه بس دراز دارد و بزرگ ترین و زیان‌بار ترین آن زمان سلطان محمود بود که متاسفانه ما نظر به استبداد فکری که هنوز از هم سویی مذهب و سیاست بیرون نشده ایم.و راه بیرون رفت چیست؟
در مورد تبار گرایی هم جامعه که دروره دهه دموکراسی و جمهوری قلابی داود شهروند بودند. واپس به عقب برگشتانده شدند استعمار در استفاده از نیرنگ تفرقه و اداره موفق است؟
در زمان سطان محمود که با همدستی سیاست و دین هم وسیله ای برای حمله به هند به سبب غارت و چپاول با ادعا مسلمان سازی آنها و هم بستن در علم و فلسفه در کشور شد. که دیگر فلاسفه ای چون فارابی و ابن سینا و عالمی چون البیرونی نداشتیم که با رخت بستن آن علم و فلسفه به اثر سانسور و تبلیغات بر ضد آنها جامعه به قهقرا سوق نمود.
باری در بیرون در کشور دیگر در محفل تجلیل سال نوروز در جمعی از برادران هزاره ملا ای جعفری مذهب پشت بلند گو رفت و در جمله متذکر شد که ما باید از تجلیل نو روز و مراسم فرهنگی ضد دینی پرهیز کنیم. که در مقابل وی کسی نظر به استبداد حاکم بر نخاست که در رد آن نظر چیزی بگوید، شاید چنین تفکری ریشه در ذهنیت مغز شویی شده کمر بند اسلامی به نفح استعمار بوده باشد و یا استفاده از آن دوستان جاهل توسط تبار گرایان که شدت زیادتر آن را در نتیجه روی کار آمدن غنی با گره خوردن پیوند تباری به آن می‌دیدم
چنین تحقق مساله را در برگزاری محافل فرهنگی در حومه پایتنخت امریکه متوجه شدم که در آن از نو روز و تجلیل سال نو طبیعت نیم کره شمالی خبری نیست. و اکادمی ای در آن جا محفلی در ماه حمل گرفتن که در آن ذکری از نوروز و سال‌نو نکردن. انجمنی که نامی اکادمی را دنبال خود دارد چطور غرق دین و تبار شده؟ و به مهره های آن سیاست دولت استعماری تبدیل شده اند؟
باید نوروز و روز سال نو را گرامی داشت . چه که از همه سال های نو چون مصادف با شروع فصل بهار، شروع سال نو طبیعت و سال زراعت و مال داری در نیم کره شمالی است. از وزنه بزرگ فرهنگی بر خوردار هست. چطور عده ای با خود باختگی بسوی نا دیده گرفتن آن مساله بزرگ فرهنگی وتخریب آن اند؟ راه رستگاری جامعه را در سکولار شدن جامعه و دوری دین از سیاست و محکوم نمودن تبارگرایی می‌بینم.که درین روز ها مساله آن ملای جز منسوبین دولتی که در هرات شعار ضد زن نسب شده خود در کتاب‌چهره (فیسبوک) و مطبوعات نیرنگ سیاسی است به پوشش و دور نگه داشتن گفتمان روی تقلب ها و دور دیگر رفتن انتخابات و مذاکرات اخیر خلیل‌زاد و طالبان.
