حکومت نامطمئن به آینده پاکستان مصروف جلا دادن خود است

نویسنده: عماد ظفر
مترجم: رسول رحیم
منبع : ایشیا تایمز  10 اپریل 2020
حکومت به رهبری تحریک انصاف پاکستان که نسبت به آینده اش اطمینان ندارد، فقط می تواند متکی به  خلق و عرضه یک برداشت خوب در مورد اجرااتش از طریق بخش هائی از مطبوعات باشد، در حالی که واقعیت طوری است که این حکومت اقتصاد و گفتمان سیاسی را تا پرتگاه سقوط کشانده است.  

یادداشت مترجم: مادامی که خطر آشوب های خشونت بار، پاندیمی بهمن وار کوید-19 و قحطی کشنده مردم را تهدید می کند،یک نویسنده و یا مترجم متعهد و مسئول نمی تواند بر سبیل روشنگری های خویشتندارانه گذشته قلم فرسائی کند و از دورنمای تباه کن و مرگ بار اظهارات و سیاست های دولتمردان هشدار ندهد.
وقتی که همه شاهد هستیم که طبقه سیاسی افغانستان بیش از یک سال را صرف بازی های عبث و افتضاح آمیز انتخاباتی شان می کنند و با عروج دپلوماتیک طالبان و شیوع پاندیمی کوید- 19 به افغانستان نیز حاضر نیستند به راه حلی توافق نمایند. هنگامی که ده ها هزار مهاجر روزانه از ایران که نمونه پیشرفت سریع شیوع مرض کروناست و پاکستان که مطمئناً نمی تواند وضع بهتر از ایران داشته باشد،  به افغانستان برمی گردند و مقامات پس از بی توجهی مطلق به این فاجعه ، صرف برای امتیاز گیری های سیاسی و جاه طلبانه الفبای طب وقایه را در مورد نمودار عددی گسترش عفونت در بین افراد جامعه پیروزمندانه تکرار می کند و طالب برقراری تدبیر جهان شمول قرنطین می شود و کرسی نشین قدرتمند طرف مقابلش بدون اشارت واضح به چند وچون دیدگاه اصولی و روال اصلی کار خودش، دعوت به خویشتنداری می نماید، آدم از بیدردی اهل قدرت در افغانستان احساس یاس و استیصال می نماید. زمانی که زیرک ترین مرد قدرتمند در حکومت، درچنین لحظات باریک حذف یک میلیارد دالر از بودجه عمدتاً وابسته به خارجیان را با وجیزه های نا مربوطی که گویا با حذف این یک میلیارد دالر « دریای هلمند و کابل نمی خشکد و کوه هندوکش نمی شکند»، پاسخ می گوید، آمیزه ای از سطحی نگری های عقلانی و خود نمائی های بی معنای تبلیغاتی را به نمایش می گذارد که  عمیق ترین بیزاری ها را در انسان بر می انگیزد.
فکر میکنم در منطقه ما، مردم پاکستان در بی توجهی حکومت فاسد و بی احساس شان نسبت به سرنوشت ملیون ها شهروند آن کشور، بیشتر از سائر ملل به مردم افغانستان شبیه باشند. به همین دلیل این مقاله را که حاکی از تدابیر ناقص حکومت عمران خان در مقابله با بیماری کوید- 19 است، ترجمه نموده ام.
***
حکومت نامطمئن به آینده پاکستان مصروف جلا دادن خود است
نویسنده: عماد ظفر
مترجم: رسول رحیم
منبع : ایشیا تایمز  10 اپریل 2020

رژیم "تحریک استقلال پاکستان" به  ریاست عمران خان که تحت تاثیر ناگوار ضربت اقتصادی کوید- 19 قرار دارد، می کوشد وانمود نماید که همه چیززیر کنترول است.
تاثیر بد کوید -19 درپاکستان در حال آشکار شدن است.هفته ها ممنوعیت خروج از خانه ها،کارگران روز مزد و آن بخش های جامعه را زیان مند ساخته است که متعلق به قشر پائین طبقه متوسط می باشند. وقتی که شما به بازار می روید، افراد "یخن سفید"(کارمندان فکری و اداری) را می بینید که برای کودکان شان مواد غذائی خریداری می کنند. در عین زمان اقلیت ها یکسره  نادیده گرفته شده اند، زیرا آن ها در مناطق فقیرنشین (زاغه ها) زندگی می کنند. این در حالیست که رستوران ها، بخش نساجی، بخش زراعت و در واقع همه گونه های صنایع و تجارت به طرز بدی آسیب دیده اند. 
شمار واقعی کسانی که از کوید-19 آسیب دیده اند، معلوم نیست، همان طوری که پاکستان از جمله کشورهائی است که در قسمت شناسائی و تشخیص افراد مظنون  به مصابیت مرض کرونا و ناقلان مشکوک این مرض عقب مانده است. 
در عین زمان حکومتی که رهبری آن را تحریک انصاف پاکستان دارد  و اخیراً با افتضاح شکر( شوگر گیت) یعنی افتضاح ناشی از فساد ضعیف گردیده است، به رسانه ها و اعلانات اتکا می نماید و می کوشد تا مردم را تحمیق نماید که گویا همه چیز زیرکنترول قرار دارد و برای  تهیه  اعاشه مردم نیازمند، دست کم تا یک ماه دیگر نان و پول کافی در اختیار دارد.    
چند نشریه مهم در عناوین شان گزارش می دهند که پاکستان یک بسته امداد اجتماعی بزرگ را برای مقابله با تاثیرات سو کوید-19 اختصاص داده است که در نوع خود بی سابقه می باشد. به نظر می رسد که این ها از میزان بینوائی توده های عوام بی اطلاع اند. صرف 12 هزار روپیه یعنی 72 دالر امریکائی برای چهار ماه از طریق این به اصطلاح بسته امدادی کریمانه به آن ها اختصاص داده شده است. این مبلغ ناچیز هرگاه خانواده را به جایش بگذاریم، برای یک فرد نیز کافی نیست.
در مقابل حکومت بنگله دیش یک بسته بزرگ 8.5 میلیارد دالری را برای مقابله با اثرات سو این پاندیمی برای افراد نیازمند و انواع کسب و کار به تصویب رسانده است. جمعیت بنگله دیش حدود 164.69 میلیون نفر و عواید ناخالص داخلی آن بر هر نفر در سال 2019 میلادی 1905 دالر بوده است. این درحالی است که جمعیت پاکستان 200.7 میلیون نفر تخمین شده و عواید ناخالص داخلی آن بر هر نفر 1388 دالر است.
دانستن این مطلب مشکل نیست که چگونه حکومت بنگله دیش با وجود منابع اندکش به خاطر مردمش ایستاده است، در حالی که حکومت پاکستان با رهبری حزب انصاف پاکستان به خود می پردازد و مشغول کسب بُرد سیاسی بوده و کدام کار اساسی درجهت تهیه مواد امدادی برای توده ها و آن صنایع و تجارت های کوچک و متوسط نمی کند که به علت رکود اقتصادی و قیودات رفت وآمد در حال مرگ اند.  
هر حکومت بزرگی که در این زمان بحرانی می بود، یک بسته امدادی مالی بزرگ تر از صرف یک میلیارد دالر را اعلان می کرد و یا اینکه دست کم پولی را تهیه می نمود که توده ها توانائی کافی برای خرید غدا و شیر برای اطفال شان می داشتند.
حکومت به رهبری تحریک انصاف پاکستان همچنان خود را با تغییر نام "صندوق حمایت از عایدات بی نظیر" به " برنامه احساس کفالت" کوچک ساخت، تا ازاین طریق پول به فقرایی توزیع شود که اکثر آن ها در" صندوق حمایت از عایدات بی نظیر" ثبت نام شده بودند.هنگام بروز اختلاف بر سر این تغییر نام پیشنهاد شده، حکومت تصمیم گرفت که " صندوق حمایت از عایدات بی نظیر" را در ذیل "برنامه کفالت انصاف" قرار دهد. اما همه این ها صرف تلاش هائی اند از جانب حکومت به رهبری تحریک انصاف پاکستان تا ناکامی شان را در پیش بینی ثقلت اثرات سو پاندیمی کوید-19 و خودداری از  ضرورت تطبیق قرنطین بپوشانند.
"صندوق حمایت از عایدات بی نظیر" تاکنون بزرگ ترین برنامه حمایت اجتماعی در پاکستان بوده است که در سال 2008 توسط حکومت حزب مردم در آن وقت، راه اندازی شد و حتی حکومت مسلم لیگ به رهبری نواز شریف، نام این برنامه را تغییر نداد. در حال حاضر کشور نیاز به سیاست های کوچک زیبا جلوه دادن اقدامات نخست وزیر عمران خان و کابینه اش ندارد. 
همین که در چند روز آینده احتمالاً بحران اقتصادی خراب تر گردد، کارزارهای شعار دادن و زیبا جلوه دادن حکومت حزب تحریک انصاف پاکستان به مردم پاکستان کمکی برای حل مشکل نخواهد کرد. طبق گزارش گروه مشاوران مالیاتی "توله اسوشیتس"، جمع آوری مالیات توسط " اداره فدرال برای عواید" احتمال دارد 1.5 هزار میلیارد روپیه یا 9 میلیارد دالر کاهش یابد. هرگاه بحران ناشی از این پاندیمی ظهورهم نمی کرد، حکومت یک هزار ملیارد روپیه کمتر از آنچه که تعیین نموده بود، مالیات را جمع آوری می نمود. 
طبق این گزارش بخش های دامداری، جنگل ها و ماهی گیری به دلیل قیودات رفت و آمد کمتر از معیار معمول فعال می باشند، در حالیکه انتظار می رود بخش خدمات، عمده فروشی ها و تجارت پرچون(خرده) به دلیل قیود رفت و آمد سیرنزولی داشته باشند. 
این گزارش همچنان به این نظر است که قدرت خرید شهروندان پاکستانی پائین خواهد آمد و این منجر به مصرف پائین در ماه رمضان و همچنان خریداری های مراسم عید می گردد.
تا جائی که مربوط به اقتصاد است، این تصویر مغشوش باقی می ماند و هرگاه برای کارگران روزد مزد به عوض صرف 3000 روپیه در یک ماه کمک معقول نشود، می تواند منجر به نا آرامی های مدنی گردد. عین مطلب در مورد خدمات کوچک و متوسط و کسب کارهای مربوط به تولید و بازار صادق است. این بدان مفهوم است که هرگاه برای آن ها کمک فراهم نشود، صدها هزار نفر بیکار می شوند و در آن صورت دستکاری در گزارشدهی رسانه ها و یا تجلیل عمران خان از شخص خودش قادر نخواهند بود از کوچک شدن اقتصاد کشور به یک نرخ اخطار دهند جلوگیری کند.
هیچ حزب سیاسی به تنهائی و حتا دستگاه قدرتمند نظامی به تنهائی نمی تواند بحران اقتصادی را رفع نماید، آن ها ضرورت دارند تا دست های شان را دست کم برای یک مبارزه خوب در شرایط دشوار، هم در جریان پاندیمی و هم برای دوران پس از کویت- 19  یکی سازند. مشکلی که باقی می ماند برخورد خود خواهانه عمران خان است که مایل نیست موضع خود دارانه اش را برای جلب همکاری احزاب اپوزسیون ترک نماید.
از جانب دیگر دستگاه اصلی قدرت ( استبلیشمنت) واضحاً از حکومتداری نا موفق و ناتوانی عمران خان به ستوه آمده است. این نکته را می توان از طرز برخورد آن مطبوعاتی استنباط نمود که بلندگوی "دولت عمیق" اند و همان ها نقش حیاتی در به قدرت رساندن عمران خان از طریق انتشار روایات جعلی و تبلیغات علیه احزاب اپوزسیون متعارف بازی نموده اند. چنانکه برخی رسانه های تلویزیونی  و ژورنالیست ها، بی کفایتی عمران خان وکابینه اش را انتقاد می نمایند و این امرایجاب نبوغ را نمی نماید تا دانسته شود که کی به آن ها چنین ارقامی را داده است تا تفنگ های شان را به سوی همان شخص و همان حزب سیاسی نشانه گیرند که خود شان در ترسیم و پرداختن یک چهره خوب از آن ها نقش داشته اند.     
حقیقت موضوع از این قرار است که حزب تحریک انصاف پاکستان بدون حمایت دستگاه اصلی قدرت(استبلیشمنت) هرگز نمی توانست بیشتر از 24 کرسی شورای ملی را از سرتاسر کشور از آن خود کند، و روزی که دستگاه اصلی قدرت ( استبلیشمنت) بخواهد آن  را به کناری بگذارد، این حزب مانند "حزب مسلم لیگ قاید اعظم"، گم می شود که جنرال پرویز مشرف به هنگام قدرت مندی اش در جیب خود داشت. زیرا تحریک انصاف پاکستان متشکل از یک دسته پیمان شکنان فرصت طلب است که توسط دستگاه اصلی قدرت (استبلیشمنت) گرد آورده شده اند، هروقتی که دستگاه اصلی قدرت  یا (استبلیشمنت) تصمیم بگیرد، آن ها موضع گیری شان را به سود "نیا پاکستان" تغییر می دهند. 
در حال حاضر پاکستان نه تنها با یک پاندیمی و اثرات سو اقتصادی آن مواجه می باشد، بلکه همچنان با یک کشمکش نا مرئی بین یک رژیم ترکیبی در اسلام آباد و احزاب مخالف رو به رو است. حکومت به رهبری تحریک انصاف پاکستان که نسبت به آینده اش اطمینان ندارد، فقط می تواند متکی به  خلق و عرضه یک برداشت خوب در مورد اجرااتش از طریق بخش هائی از مطبوعات باشد، در حالی که واقعیت طوری است که این حکومت اقتصاد و گفتمان سیاسی را تا پرتگاه سقوط کشانده است.  
Imad Zafar is a journalist and columnist/commentator for newspapers. He is associated with TV channels, radio, newspapers,  news agencies, and political, policy and media related think-tanks.