ضیاع وقت در مذاکرات صلح!

ما زمانیکه از ضیاع وقت در مذاکرات صلح قطر و دوحه صحبت داریم به این معنا نیست که مذاکرات ولو ناکام هم ضیاع وقت باشد. مذاکرات سیاسی ولو ناکام هم کامیاب اند اګر ما ازآن به صورت درست بهره برداری انسانی کنیم. مردم خود و جهان درجریان قرار دهیم که ما چه ګفتیم، چه کردم و چه چیز را چه نوع میخواستیم

و اطراف مشروع و نامشروع درین مبحث چه ګفتند و چه کردند و چرا به صلح با عزت نایل نه شدیم و چرا جنګ برما تحمیل شد. این صراحت وروشنی صادقانه باید به تجرید متخلف از قلب انسان با عزت ګردیده و مشروعیت مبارزه علیه شرارت و بدی باید با اتمام حجت هم که شده، ثابت شود. تلاش درین عرصه باید وجدان با ایمان و مسلمان را آرام سازد که تا حد اخیر تلاش کردیم که انسان بی ګناه کشته نه شود و به جنګ مجبور نباشیم. 
درین راستا با فهم، با علم، انسانی و اسلامی برخورد ضرورت است که در مطابقت به امکانات عملی درین راستا انسانی قدم برداشت. مشکل اولیکه بار ها و مکرر تأکید داریم و به موانع مرتبط بر میخورد همانا عدم درک فرق مصالحۀ سیاسی با مذکرات سیاسی است که دارد تکرار آن به دل من گرنگی دارد.
ما داریم که در مذاکرات سیاسی بین الافغانی آن مشاکل و اختلافات را حل کردن میخواهیم که در 14 قرن وجود داشته و یا مشکلات ایران با سعودی، روسیه با امریکا، هند با پاکستان، امریکا با چین، چین با پاکستان و چین با هند و امثال آن مانند سایر مطالب مشابه را در چوکات مذاکرات سیاسی حل کردن میخواهیم و یا میخواهند برما حل آنها را تحمیل کنند. ما را سرباز قومنده دیګران بسازند و که ساخته اند و حال به اظهارات رسمی وزیر خارجۀ ایران در مصاحبۀ به نحوی فرمایشی با خبرنگار نجفی زاده برآن اضافه شد که ایران مانند توقع میخواهد حیدریون، فاطمیون، و زینبیون را مانند شاخۀ از سپاه پاسداران ایران بر افغانستان رسماً مسلط بسازند. این بدان معنا نیست که تا حال چین حرکات در چوکان قومندانان ایران نوکر وجود ندارد، اما چشم سفیدی در طرح رویاروی آن که ازیک طرف با انفجارو انتخار و کشتن و ترور عمدتاً علمای سنی افغانی و از طرف تمام تلاشها برای ناامنی برای و از جناب دیګر تحمیل مهرها و برنامه های خویش در افغانستان. پاکستان درین شرارت در برابر افغانستان اول است که ازیک طرف تمویل، تجهیز و اشتراک در حملات ضد منافع و مصالح افغان و از جانب دیګر رفت و آمد های سیاسی و عکس های یادګاری سیاسیون سادهء افغان  تا زهر قهر جهان و ساده های سیاسی را علیه خود کم کنند. ترور و دهشت از شهر های پاکستان در زیر سایه و حضور نیرو های ملبس امنیتی پاکستان و حضور رسمی همین ګروه های مذاکره کنند در پاکستان  همه و همه شواهد روشن اند که با تأسف کودن های سیاسی افغانی به آن اقدامات متناسب در سطح جهان نمی کنند. بار دیګر طرح مانند طرح و الترناتیف مذاکرات از جانب افغانستان که در داخل کشور صورت ګیرد طرح به جا بود اما این طرح به هیچ صورت نباید مانند التیماتوم و خط سرخ نباید باشد و نیست. اما اینکه شورای عالی مصالحه فیصله میکند که دور دیګر مذاکرات در جنوری ۲۰۲۱در دوحه دایر میشود، میرساند که این طرح تدویر مذاکرات در افغانستان به نحوی مانند التیماتوم بود اګر در افغانستان نه شود ما به مذاکرات نمی رویم. در همان ابتدای این طرح تدویر مذاکرات صلح در افغانستان باید ګفته میشد و مکرراً باید درآینده بازهم تکرار شود که ما مذاکرات صلح را در داخل افغانستان بهتر میدانیم واین خواست مردم آن نیز هست. اما اګر جانب مقابل  آماده نیست این به هیچ صورت دلیل برای تأخیر در مذاکرات و مانع در برابر آن نیست و نه خواهد بود. هرزمانیکه طالب و یا هر ګروه دیګر حاضر شود که در داخل افغانستان مذاکرات سیاسی کند پیشنهاد ما پا برجاء و آنرا موجه و بهترهم میدانیم.    
تکرار احس خواهد بود که در نهایت امر باید ګفت که بدون توافق به کل جوانب قضایا به یک طرف و یا اطراف به صورت دوامدار تنازل کردن مشکل را حل نه کرده بلکی آنرا بیشتر چاق و چاقتر میسازد. 
تکرار احسن که هدف از مذاکرات سیاسی توافق حتمی نیست و به هرشرایط نیست، چیزیکه جانب امریکایی به آن تأکیددارد که باید به یک توافق رسید. ما برای رسیدن به صلح و استقرار باعزت باید کار کنیم وهدف مذاکرات سیاسی باید تجرید افراد و حلقات متخلف در بین جامعه و جهان و وجدان هریک ما باشد. 
و ماعلینا الا البلاغ المبین
دوکتور صلا الدین سعیدی  ۳۰/۱۲/۲۰۲۱ 
۰۰۴۴۷۸۸۶۴۷۴۶۳۸