امروز 8 مارچ روز بین المللی زن در جهان است. زنان امروز در خط مقدم بحران COVID-19 قرار دارند ، به عنوان کارکنان بهداشتی، مراقبان، نوآوران، سازمان دهندگان جامعه و از جمله نمونه ترین و leadership) ( زنان مواثرترین رهبری در مبارزه با پاندیمی میباشند . این بحران هم مرکزیت مشارکت آنها و هم بار نامتناسبی را که زنان متحمل شده اند برجسته کرده است.
این روز از تاریخ مبارزات فمینیستی که در قاره های اروپا و آمریکا برگزار می شود نشات می گیرد. در 28 فیبوری 1909، با دعوت حزب سوسیالیست آمریکا "روز ملی زن" در ایالات متحده آمریکا جشن گرفته شد. به دنبال پیشنهاد Clara Zetkin در آگوست 1910، اینترنشنال سوسیالیست زنان در 19 مارس 1911 اولین "روز جهانی زن" را جشن گرفت و خواستار حق رأی دادن به زنان ، حق کار و پایان تبعیض در محل کار شد. از آن زمان هر سال تجمع و تظاهرات برگزار می شود. در سال 1910 در کپنهاگ، در جریان دومین کنفرانس بین المللی زنان سوسیالیست که یکصد زن از 17 کشور مختلف را گرد هم آورد، ایده "روز جهانی زن" به پیشنهاد کله ره زتکین (عضوی حزب سوسیال دموکرات حزب آلمان)،. این روز به اتفاق آرا در کنفرانسی با حضور 100 زن سوسیالیست از 17 کشور به تصویب رسیده . مجله مرکز تحقیقات علمی(CNRS) خاطرنشان می کند که "بنابراین روز زن ابتکار جنبش سوسیالیست است و نه جنبش فمینیستی ، هرچند در آن زمان بسیار فعال بود"
اولین روز جهانی زن در سال بعد ، 19 مارس 1911 برگزار شد و خواستار حق رأی دادن به زنان ، حق کار و پایان تبعیض در محل کار شد. در آلمان ، اتریش ، دانمارک و سوئیس بیش از یک میلیون نفر در این تجمعات شرکت کردند.
سرانجام در سال 1977 بود که سازمان ملل متحد این روز را رسمی اعلام کرد و از همه کشورهای کره جهان دعوت کرد تا روزی را به نفع حقوق زنان جشن بگیرند. بنابراین "روز جهانی زن" یکی از 87 روز جهانی است که توسط سازمان ملل متحد شناخته و معرفی شده است. این یک روز تظاهرات در سراسر جهان است: فرصتی برای سنجش وضعیت زنان در جامعه و مطالبه حقوق برابر تر. به طور سنتی ، گروه ها و انجمن های زنان مبارز تظاهراتی را در سراسر جهان آماده می کنند تا خواسته های خود را به نتیجه برسانند ، وضعیت زنان را بهبود بخشند ، پیروزی ها و پیشرفت ها را جشن بگیرند.
در کشور های انگلو سکسون حرکت می تو(Me too) و در کشورهای فرانکوفون جنبش خوکت را بجنبان (Blance ton porc) مچ دست مردهای تجاوز گر را باز کرده است. عده از مردهای تجاوز گر با بهره بردن از موقف اجتماعی و اقتصادی خود ، از بخشی از خانم های همکار ویا زیر دستان خود سوی استفاده مینمودند. خشبختانه با بوجود آمدن این دوحرکت فیمینیستی ، این جنایت کاران امروز به محاکمه کشانده میشوند.
تحقیقات محقیقان عرب در سال 2002 نشان میدهد که در عالم اسلام سه عامیل عمده در عقب نگه داشتن زنها وجود دارد:
1ـ عدم آزادی در عالم اسلام خصوصا برای زنها.
2ـ وابستگی وتسلیمی خانمها یعنی Aliénation .
3 ـ پاین بود تعلیم وتر بیه و نازیل بودن سطح دانش.
جهان اسلام سلانه 330 کتاب را ترجمه مینماید واین برابر است با ترجمه کشور کوچک یونان که 11 ملیون نفوس دارد.
محقیقان عرب تأکید می نمایند که این بد بختی از قدیم رایج بوده است: "تعداد آثار ترجمه شده از زمان سلطنت خلیفه مأمون (قرن نهم میلادی تا سال 2002) حدود 10 هزار اثر است ، تقریباً بطور متوسط برابر با تعداد کتابهای در یک سال در اسپانیا ترجمه میشود آنها اضافه می کنند که هر سال 65 میلیون از جوانان عرب، یا تقریباً یک چهارم مردم ، نمی توانند بخوانند و بنویسند و بودجه آموزش برای یک دهه در اکثر کشورهای منطقه کاهش یافته است.
حقوق زن بصورت عام در کشور های اسلامی و بصورت خاص درافغانستان در گذسته وحا رعایت نشده ونمی شود، زیرا دین اسلام دین مرد سالار است. حاکمیت جنگ سالاران، تیکه داران اسلام و غلبه اسلام افراطی توام با انتحار و انفجار، در افغانستان حقوق زن را کاملا پامال کرده است. در حالیکه قانون اعلام حقوق بشر چنین بیان میدارد:
مواد 1 و 2 اعلامیه جهانی حقوق بشر اعلا م می دارد که تمام افراد بشر آزاد به دنیا می آیند، از لحاظ حیثیت و حقوق با هم برابرند و از تمام حقوق و آزادی های ذکر شده در اعلامیه بهره مند می گردند. بند 15 اعلامیه 1968 کنفرانس بی نالمللی حقوق بشر تهران صریحاً آپارتاید جنسی را رد میکند و اظهار می دارد «تبعیضی که زنان همچنان در مناطق مختلف جهان قربانی آن هستند باید از بین برود. منزلت مادون برای زنان قائل شدن، مغایر منشور ملل متحد و نیز موازین اعلامیه جهانی حقوق بشر است.
