اعلامیه خانه نیشین ساختن کارمندان زن، جواب مناسب به تروریستان نیست!

به مناسبت روز جهانی زن
امسال روز جهانی زن در فضای پُر از تهدید و دلهره برای زنان کشور ما فرا رسید. عقب گرایان سیه دل با انواع دسایس در پی خاموش ساختن شمعی اند که طی بیست سال اخیر به همت زنان سخت کوش و آهنین ارادهٔ افغانستان بار دیگر روشن گردیده و نور ولو کمرنگ آن مایه امیدی برای زنانی است

که خواهان برچیده شدن بساط هر نوع تبعیض و ستم جنسیتی اند. آنچه به این دسایس زمینهٔ مؤفقیت میدهد، طرح ها وسیاست های جدید قدرتهای بزرگ بر مبنای منافع استراتیژیک شان برای کشور ما میباشد که عواقب آن نه تنها شمع افروخته شده توسط زنان، بل حقوق مدنی و سیاسی همه افراد ملت را تهدید میکند.
همزمان با روند مذاکرات تحمیلی به اصطلاح «صلح» دوحه که با حرکت سنگ پشت واره اش با تردیده ها و ابهامها جریان دارد،  دهشت افگنان طالب، گروه حقانی، شبکه تروریستی القاعده، داعش و بنیاد گرایان داخلی همسو و همباورشان در کشور با هماهنگی زور مندان داخلی با ایجاد رعب و وحشت به کشتار خبر نگاران، کارمندان رسانه ها، فعالین حقوق بشری وفعالان جامعه مدنی و مردم ملکی جنایت می آفرینند. به همین سلسله زنان کارمند در تلویزون انعکاس یکی پی دیگری توسط ترور های هدفمند در داخل شهر جلال آباد ترورشدند. هنوز خون ملاله میوند گویندهٔ این تلویزیون خشک نشده بود که به تاریخ ۱۲ حوت تروریستان دست به کشتار هدفمند شهناز، مرسل، و سعدیه سه کارمند بخش دوبلهٔ این تلویزیون زدند. چشم افغانهای داخل و خارج از کشور که در داغ قتل این ژورنالیستان جوان میسوزند بطرف مقامات محلی ولایت ننگرهار و ادارهٔ تلویزیون انعکاس دوخته شده بود و منتظر اتخاذ تدابیر امنیتی خاص برای امن ساختن سفرکارمندان زن از خانه تا تعمیر تلویزیون بودند، که خبرتسلیم شدن کامل ادارهٔ تلویزیون انعکاس به تروریستها یعنی خانه نشین ساختن همه کارمندان زن و تصمیم به عدم استخدام زنان، در آستانهٔ ۸ مارچ  در رسانه ها انتشار یافت. 
هیچ گروهی مسؤلیت ترور این سه دُخت جوان را نگرفت. طالبان بعد از امضای توافقنامه با امریکا بیشرمانه بعد از انجام کشتار و جنایت انکار میکنند. ازجانب دیگر حکومت هم در اکثر موارد به تسلیت گفتن و محکوم کردن اکتفا میکند ودر تعقیب عاملین این جنایات جدیت و صداقت ندارد. آقای میاخیل یکی از مدیران تلویزیون انعکاس در یک برنامهٔ گفتگو در تلویزیون طلوع گفت: « بعد از قتل ملاله والی به ما گفت که قاتل دستگیر شده و از نتیجهٔ تحقیقات شما را مطلع میسازیم.  چندی بعد که خواستار معلومات شدیم به ما گفته شد که قاتل در جنگ کشته شد. آیا امکان دارد که یک زندانی در جنگ کشته شود؟ » این در حالیست که درکنوانسیون ژنو مصوب ۱۹ آگست ۱۹۴۸ و پروتوکولهای الحاقی مصوب هشتم جون ۱۹۷۷ که بوضاحت، مقررات و قوانین بشردوستانه در زمانهای جنگ را بیان میدارد چنین آمده «خبرنگار هنگام کار در مناطق جنگی، غیر نظامی به حساب می‌آید و از حقوق غیرنظامیان در زمان جنگ برخوردار می‌باشد. در این اسناد تصریح شده است که طرفین مخاصمه نباید خبرنگار را هدف حمله قرار دهند اما این روند مشروط به این است که خبرنگار از هر گونه فعالیت نظامی خودداری کند». تخلف از قوانین بشردوستانهٔ جنگ جنایت جنگی محسوب میگردد که یکی از جرایم علیه بشریت است. مرتکب این نوع جرایم در خارج از کشور محل جرم نیز قابل تعقیب و مجازات میباشند. اما  طالبان و گروه های متحد اش  از رهائی قریب الوقوع خود در چوکات توافقنامهٔ دوحه مطمئن اند و با دست آزاد دست به هر نوع جنایت جنگی میزنند. در جمع ۵ هزار زندانی که قبلآً آزاد شدند بیش از ۹۰۰ پاکستانی هم شامل بود.
فدراسیون سازمانهای افغانهای مقیم اروپا(فارو) درحالی که ترور این بانوان را یک عمل نامردانه و جنایت جنگی دشمنان امنیت کشوردانسته و آنرا به شدت محکوم میکند، عقب نشینی دراماتیک ادارهٔ تلویزیون انعکاس را نیز اقدام بز دلانه و منافی اخلاق میداند. ادارهٔ تلویزیون انعکاس باید بداند که این عقب نشینی به تروریستها جرأت بیشتر میدهد و در آینده باج دهی های بیشتری را به این اداره تحمیل خواهند کرد. در عقب این جنگ علیه آزادی بیان در افغانستان، دستگاه استخبارات نظامی پاکستان (ای اس ای) قرار دارد. نزدیکی ننگرهار به مرز پاکستان، این ولایت را در برابر دسایس آی.اس.آی ضربه پذیر تر میسازد. آی.اس.آی  وسایر حامیان بین المللی تروریستها برای  برگرداندن دشمنان مدنیت و حاملین افکارمتحجراجنبی به قدرت، طرح های پیاپی را به خورد مهره های شطرنج خود در داخل میدهند تا زمینهٔ بحران و جنگ داخلی دیگری را در افغانستان ایجاد کنند. 

خلاصه از ترورهای خبرنگاران در چند ماه اخیر

هئیت اجرائیه فدراسیون سازمانهای

افانهای مقیم اروپا (فارو)