به تجلیل گونه ای از روز مطبوعات
بر اساس تقویم سازمان ملل متحد، امروز سوم ماه مه روز جهانی تجلیل از مطبوعات می باشد که تمام دنیا آنرا برگزار میکنند.
مطبوعات یا به طور کلی امور رسانه یی اعم از نوشتاری، گویایی، تصویری، هنری، نثری و نظمی و... همه را شامل میگردد، چه این مواد از سوی شخص، مؤسسه، منبع نشراتی و یا هر شخص حقیقی و حقوقی دیگر منتشر و همگانی گردد.
در نظام کنونی فراخ رسانه یی جهانی تفکیک ناچیزی میان حدود مسؤلیت نشراتی افراد و دستگاه های تخصصی نشراتی وجود دارد، یعنی این دستۀ دومی به غیر از پاسخگویی های عام بنابر تعهدات خاصی که در امر نشرات دارند، از کار مطبوعاتی شان حساب میدهند.
اساس فعالیت نظامند رسانه یی را همان مادۀ 19 اعلامیۀ جهانی حقوق بشر(1948) احتواء می کند، مهذا مندرجات آن درمادۀ 19 میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی( (1966) به تفصیل شرح داده شده است. که این ماده اخیر در اینجا نقل می گردد :
« 1 – هیچ کس را نمی توان به مناسبت عقایدش مورد مزاحمت و اخافه قرار داد.
2 – هر کس حق آزادی بیان دارد این حق شامل آزادی تفحص و تحصیل و اشاعۀ اطلاعات و افکار از هر قبیل بدون توجه به سرحدات خواه شفاهاً یا به صورت نوشته و چاپ یا به صورت هنری یا به هر وسیلۀ دیگری به انتخاب خود می باشد.
3 – اِعمال حقوق مذکور در بند 2 این ماده مستلزم حقوق و مسؤولیت های خاص است و لذا ممکن است تابع محدودیت های معینی شود که در قانون تصریح شده و برای امور ذیل ضرورت داشته باشد:
الف ، احترام حقوق یا حیثیت دیگران
ب، حفظ امنیت ملی عمومی یا سلامت و اخلاق عمومی.»
با این مختصر خسته کن، حالا وارد موضوع اصلی می شویم، بدانیم که ما هریک که در دنیای مجازی و یا واقعی مطلبی به نشر میرسانیم خواه محصول کار خود ما باشد و یا انتخابی ما، مائیم که مسؤلیت عواقب نشر آنرا برعهده خواهیم داشت، یعنی ما زیر نام اینکه در دنیای مجازی هستیم یا واقعی، بری الذمه شمرده شده نمی توانیم، این را هم به خاطر بسپاریم که ولو با هویت مستعار و غیر واقعی در دنیای مجازی مشغول کار و زار باشیم، چشم های تیز بین تکنولوژی کنونی ما را می بیند و منبعۀ هر اثر منتشره را می شناسد. پس خیال نکنیم که ما در لاک خود پنهان و غیر قابل کشف هستیم.
بطورخلص، همه آگاهیم که اوضاع وطن و مردم مظلوم ما در حالت سخت یأس و ناامیدی قرار دارد، این اوضاع بر مطبوعات داخل کشور ما هم بی اثر نبوده است، تعداد زیاد دست اندر کاران رسانه ها، یا از کار بیکار شده و یا از ترس و واهمه، خود داوطلبانه کار را ترک کردند، تعدادی هم در راه روشنگری و آزادی جان های شیرین شان را از دست دادند، آنانی که تا هنوز در کار های مطبوعاتی و رسانه یی مشغول اند، با صد ترس و لرز و با خود سانسوری شدید، به کار خود ادامه میدهند، انگار مطبوعات داخل کشور علی الرغم شجاعت و کار پیکار جویانه اش، در وضع مطمئن قرار ندارد، مطبوعات مردم گرا و ملی داخل وطن ما به دشواری در اجرای کار هایش مواجه خواهد بود.
فراموش ما نه شود، اگر از واقعیت نگذریم، آزادی مطبوعات در کشور ما یکی از عمده ترین دستاورد های چند دهۀ اخیر محسوب میگردد، ماحصل کار روشنگرانۀ این آزادی مطبوعات در طول تأریخ وطن ما بی سابقه بوده است، که به مدد تکنولوژی امروزی توانسته است حقایق مهمی را به گوش مردم ما رسانیده و مردم ما را به افق های روشن دنیای کنونی – ولو محدود و ناکامل – آشنا ساخته است. مطبوعات داخل کشور با تهور و مردانگی از این دستاورد بنیادین آزادی شهروندی،، با مقاومت و دلیری دفاع میکند
در چنین اوضاع و شرایطی مطبوعات افغان های برون مرزی چه می تواند انجام دهد...؟؟، چه ازآن ساخته است تا به مثابۀ پشت جبهۀ مطبوعات داخل کشور، کار های مفیدی انجام دهد...؟؟
- آیا به اهانت و دشنام به همدیگر صفحات را مشبوع بسازیم...؟
- آیا با تبلیغ نفرت و کینه و بغض به همدیگر، کار رسانه یی بکنیم ...؟
- آیا بجای نشانی کردن مرز های اساسی و تعیین کننده در امور اجتماعی و سیاسی، به نفرت پراگنی تباری و قومی مشغول گردیم...؟؟
- آیا عقده و کینه های شخصی و خانوادگی را تا سطح تضاد میان گروه های اجتماعی تعمیم دهیم...؟؟
- آیا فارغ از درد مردم داخل کشور، صرف به نشرات مسایل نامرتبط به قضایای روز، اکتفاء نمائیم...؟؟
- بیش از آنکه به حل مسایل بی اندیشیم، به فصل کردن هر چه بیشتر خودی خشنود گردیم...؟؟
- بدون سهم گیری و ادای نقش مثبت و مبتکرانه در اوضاع کنونی، صرف به شرح مسایلی سرگرم گردیم که با سرنوشت کنونی وطن و مردم ما اصلاً رابطه ای ندارد...؟؟
- وو... آیا مسیر های نامبردۀ بالا نوعی استفادۀ سؤ از آزادی مطبوعات و صدمه زدن به کار های مثبت مطبوعاتی ملی داخل کشور نخواهد بود...؟؟
فکر میکنم مطبوعات برون مرزی افغان ها در اوضاع کنونی حداقل کاری که انجام داده می تواند شامل این موارد باشد:
- در گام نخست مطبوعات برون مرزی گام های استواری را که مطبوعاتی های راستین داخل کشور به پیش می برده اند و حالا در انتشار آن در مضیقه اند، به نشر و تبلیغ آن مبادرت نمایند.
- مردم ما که سخت در یأس و ناامیدی به سر می برند، باید حالی گردند که خارج شدن نیرو های نظامی خارجی از خاک وطن ما در وضع، چندان اثر خیلی ها وخیم به جا نخواهد گذاشت، بلکه قبلاً هم اردوی کشور از چند سال به این سو در جبهات به طور مستقلانه در نبرد است.
- اما نباید مردم ما را به امید های واهی چنان مطمئن ساخت که از تدابیر پیشگیرانه، در شرایط دشوار و وخیم غافل بمانند و به فرصت های تدافعی و وقایوی توجهی نه کنند.
- حس اعتماد و نزدیکی میان مردمی را باید ترویج نمود، اعتماد گام نخسین و اساسی متحد شدن است، مردم ما در اوضاع کنونی به اتحاد و متحد بودن اشد ضرورت دارند.
- متخصصین عرصه های گوناگون اجتماعی، نظامی و سیاسی از ارائۀ نظرات تخصصی خود برای رهنمایی مردم ما از طریق مطبوعات برون مرزی در کار و زار مطبوعاتی سهم بگیرند.
- نکتۀ مهم اینکه مطبوعات برون مرزی اعم از نشرات شخصی تا وبسایت ها مطالبی که به نشر میگذارند، با در نظر داشت اوضاع کنونی مسؤلانه در امر کار مطبوعاتی گام بردارند و اثرگذاری ثمرۀ کار خود بر وضعیت فعلی را محاسبه نمایند.
این قلم به تمام مطبوعاتی های داخل کشور که در امر منافع کشور و مردم ما جان های شان را قربان کرده اند و یا عرق ریخته اند، درود و دعا می فرستم. اگر ما از آنان کمتر تجلیل کرده ایم تاریخ نام های شان را با زر خواهند نوشت.
این حقیر همچنان به تمام هموطنانم که در برون از کشور به سر می برند و در کار های مفید رسانه یی، مسؤلانه به خیر مردم و وطن سهم گرفته اند نیز مرحبا و دعا میرسانم.
بدانیم که در اوضاع فعلی نقش مطبوعات برون مرزی ما افغان ها، در سرنوشت وطن و مردم ما خیلی ها مهم و تأثیر گذار خواهد بود اگر راه صحیح و مسؤلانه را دنبال کند.
آفتاب زندگی تابنده باد
چشم ما برطلعت آینده باد
پایان
