کمک های بشری را به طالبان نه دهید به ملیشیای مسلح خود توزیع اش میکند
حالا جامعۀ جهانی گویا از خواب غفلت چشم باز کرده و بعد از اتفاق افتادن همه فاجعه ها به فکر کمک به شهروندان فقیر و گرسنۀ افغانستان افتاده است، گرچه انتقال و توزیع چنین امداد ها در اوضاع کنونی قسماً باعث جلوگیری از فاجعۀ انسانی خواهد گردید،
اما نقش ناچیزی در بهبود اوضاع خواهد داشت، اما اگر در تقسیم و توزیع آن تدابیر دقیق و سنجیده شده صورت نگیرد و طالبان در روند توزیع این امداد ها صادق و مخلص تلقی گردند ارسال این کمک ها طالب های درنده را بیشتر چاق و فربه خواهد ساخت و بخش ناچیز و یا حصۀ قابل فراموشی این معاونت ها به مستحقین اصلی یعنی فقرا، گرسنگان و قربانیان جهنم ایجاد شدۀ طالب ها خواهد رسید و بس.
در این زمینه تجاربی پیش چشم ما است؛ چنانچه در جریان جنگ های تنظیمی در برابر رژیم دست نشاندۀ روس ها، کمک های بشری که از سوی ممالک، به جبهات و پاکستان میرسید، نخست، از آن سهم پاکستانی ها برداشت می گردید و سپس همه یا به افراطی ترین تنظیم ( حزب گلبدین) داده میشد و هم اگر به تنظیم های دیگر چیزی تقسیم میگردید، آنرا سران تنظیم ها به حسابات شخصی خود انتقال میدادند.
به همین صورت بخش مهمی از کمک های بشری ملل متحد و جامعۀ جهانی طی دوران بیست سال قبل توسط زورمندان به غارت برده شد.
تجربۀ دیگر، کمک های بشری در عراق است که توسط داعش چپاول میگردید و یا به اختیار گروه های مسلح ای قرار میگرفت که به نحوی در فاصلۀ قریبی به منبع توزیع این امداد ها قرار داشتند.
نتیجه آنکه ارگان های بشری سازمان ملل متحد هر از گاهی که به اجرا و توزیع کمک های این چنینی اقدام نموده اند، معمولاً گروه های افراطی در استفاده و تقسیم این کمک ها اصول ایدیولوژیک و اعتقادی خویش را اولیت و ارجحیت داده اند از نظر این گروه ها مستحقین این کمک ها فقط همان های خواهند بود که از نگاه اعتقاد و ایدیولوژی شان شناسایی میگردند، چون طالبان به حقوق بشر و اصل ارجحیت ارزش حیات انسانی باوری ندارند و حتی مردم را دشمن خود می شناسند و لذا بهتر میدانند که این دشمنان ایشان از گرسنگی بمیرند به عوض آنکه زنده بمانند و در برابر آنها بی ایستند.
یعنی اصول تثبیت مستحق این کمک ها از نگاه طالبان با آنچه که آرمان و هدف توزیع کمک های بشری می باشد کاملاً متفاوت است و این امر بعضاً توجیهی برای استفادۀ سؤ از این کمک ها نیز به کارگرفته می شود.
این علت مهم دیگر را نیز باید در نظر داشت که طالب تا هنوز به مفهوم توانایی فعالیت و پراتیک، یک دولت شمرده نمی شود و فاقد مهارت توزیع عادی امداد به شهروندان کشور می باشد، این گروه قادر نیست ابتدایی ترین تحرک یک دولت را به عمل آورد، پس چگونه قادر خواهد بود، امر توزیع هدفمند و مثمر کمک ها به آن اعتماد گردد.
نکات فوق این اندیشه را ایجاد میکند که پس در توزیع کمک های بشری در افغانستان، تجارب گذشتۀ توزیع امداد ها مخصوصاً در خود این کشور و فقدان توانایی طالب ها در اجرای این مأمول جداً باید در نظر گرفته شود.
نباید متوسل به طریقی شد که از این امداد ها به نفع و هدف تقویه و تمویل طالبان، هم باوران ایدیولوژیک شان و متحدان منطقوی آنها بهره برده شود. که بازهم برای سرکوب انسان ها بیش از پیش نیرومندتر گردند و مخصوصاً پاکستانی ها، که حالا همه کارۀ امور خود را متبارز گردانیده اند، این کمک ها را دزدی بنمایند، پاکستان از جهت دیگری نیز ذینفع است تا کمک های جامعۀ جهانی به دسترس طالبان قرار بگیرد، زیرا به این ترتیب مسؤلیت پاکستانی ها در حصۀ تأمین کمک به طالب های مزدورشان سبکتر میگردد.
از جانب دیگر چین به حیث یک نیروی مهم در سطح دنیا و به مثابۀ غارتگر محیل منطقوی و بین المللی کمک سه صد میلون دالری را به حاکمیت طالبان در نظر گرفته که رسانه ها می گویند معاشات ماه اسد معلمان ازهمین کمک چین پرداخت شده است به این ترتیب چین ازلاچاری افغانستان بهره برده و افغانستان مظلوم را در زیر بار سلطۀ مالی خود مورد چپاول قرار خواهد داد.
به این لحاظ با در نظر داشت نکات مهم ذکر شده در بالا، موارد ذیل در نوع توزیع این کمک ها اگر در نظر گرفته شود، حد اقل تدابیر و احتیاط را در جلوگیری حیف و میل شدن کمک یک میلیارد دالری جامعۀ جهانی تأمین خواهد کرد:
- کمک ها باید توسط خود نمایندگان سازمان ملل متحد یا نمایندۀ ارگان مربوط آن به مستحقین توزیع گردد، به حضور یکی از اعضای جامعۀ مدنی و کدام نمایندۀ رسمی دیگر که لازم و ضروری باشد، نمایندۀ سازمان ملل متحد حق داشته باشد که خواهان تبدیل و تغییر نمایندۀ جامعۀ مدنی و یا آن عضو دیگر گردد.
- سعی به عمل آید، امداد ها بیشتر مواد و کالا باشد مانند مواد غذایی، ادویه، سامان آلات طبی و سایر وسایل خیلی ضروری.
- بالای مواد امدادی به درشتی نوشته شده باشد که این مواد صرف برای استفادۀ مستحقین آن می باشد که به آنها توزیع شده است، ملیشیا ها، نظامیان، پولیس واعضای حاکمیت حق استفاده از آنرا ندارند و خرید و فروش آن جرم اعلام گردد.
- لست مستحقین درجه اول از سوی وکلای گذر به همکاری و تأئید کدام عضو جامعۀ مدنی ترتیب گردد و قبل از توزیع برای اشخاص موصوف جهت تهیه ای لست اطلاع داده شود.
- انتقال وجوه نقد به حسابات مراجع غیر رسمی مانند مثلاً هلال احمر یا سره میاشت و یا ارگان های مماثل آن صورت بگیرد، در انتقال وجوه اسعاری به حساب های رسمی مربوط حاکمیت طالب ها، خطر جدی استفاده از این اسعار در امور نظامی، استخباراتی و توزیع معاشات ملیشیا های طالب، متصور می باشد. نمایندگان سازمان های ملل متحد و کمیسیون حقوق بشر افغانستان و نیز سازمان های خیریۀ غیر دولتی صلاحیت حصول اطمینان از صرف اصولی و هدفمند اسعار انتقال شده را داشته باشند.
- اگر ملل متحد در تعیین نمایندگان قابل توظیف مشکلی داشته باشد، می تواند داوطلب های مطمئن افغان را از گوشه و کنار دنیا که میسر و قابل دسترس باشند فرا بخواند.
- هیچگونه مداخله و دسترسی طالبان به اسعار امدادی و مواد کمکی بشری قابل تحمل و اغماض نباشد.
پایان
