قصه افغانستان اشغال شده من . چرا برخی از قشر چپ افغانستان  شناختی از سیاست های استعماری نداشتند؟ - ۳ –

از نظر من، در يک نگاه واقع گرايانه، درست در روند دولت آفرينی و ملت سازی و طرح قانون اساسی، قشر چپ دهه چهل افغانستان نتوانستند درست با تکيه بر اراده ی ملی (نیرنگ استعمار را درک نموده و  زیر مغزشویی استعماری نرود ) از همین خاطر نتوانستند به مبارزه با سیاست های استعماری برخيزند و ازقانون اساسی نوین (صدراعظم خارج خاندان شاهی تبار شان و با بلند ترین درجه تحصیل) ( زنده یاد دکتر محمد یوسف )،

انتخابات آزاد سخن بگويند و بکوشند تا مجلس شورای ملی را واقعاٌ نماد اين صفت کنند. همان صفتی (در زمان داود از بین رفت) که حکومت خلق و پرچم بلافاصله بعد از کودتای خونین ثور آن را کنار گذاشت.       
قشر تحصیل کرده چپ سال چهل جامعه ی عقب مانده افغانستان، آسيب پذير بود، این قشر در برابر سير تحولات تاريخی عوامل بیرونی چهل سال اخیر - اشغال نظامی افغانستان توسط شوروی سابق – ضربه شدیدی انسانی خورد. برخی از رهبران و برخی ازاعضای جریانات چپ توسط قتل های زنجیری در دوران زمامداران خلق و پرچم نقاب بر خاک کشیدند.
 در واقع، اگر نيک بنگريم، اکنون عملکرد تروریستی امارت اسلامی در افغانستان چنان زشت و ويرانگر و ضد ملی است ، که (جهالت شان) بيش از هر کجای ديگر دنيا در افغانستان کاشته شده و ريشه دوانده است. آن گونه که بايد بپذيريم ما اين حادثه ی بزرگ را محصول زمامداری حزب خلق و پرچم و مديون تهی مغزی گروهی مذهبی میدانیم، که با تحکیم امارت اسلامی به نماینده گی از پاکستان با حمایت امریکا استقلال و خودمختاری افغانستان را با پاکستان معامله کردندند. اکنون اقوام افغانستان دریافتند که بین این کشور و ملت های همسايه اش مرزی نامرئی برقرار گشته است که معنای تجاوز و هجوم و اشغال از آن برمی خيزد، چرا که کشوری بدون ملت و مرز معنائی نخواهند داشت.    
با تاسف که برخی از اعضای قشر چپ که درایام تهاجم نظامی جامعه جهانی به رهبری امریکا اوسط سن ۵۰ سالگی را سپری نموده بودند، سرزمین و خود را در تهديد اربابان جانخوار نمی دیدند. نگران از سیاست های استعماری و تهييج شده از تهاجم فرهنگی بیرونی نبودند. برخی از این قشر از بیرون و از داخل خود را به هر در می زدند، تا در ارکان شبه جمهوریت دموکراسی سهیم شوند، بدون معلومات کافی از تاریخ سیاست استعماری مغرب زمین.  
هنگامی که داروين نظريه های علمی انواع و بقای اصلح ( اصلح، به معنای سزاوارتر) خود را عرضه داشت هرگز فکر نمی کرد که بسياری از عظمت طلبان بريتانيائی اين نظريه ها را دليلی بر برتری طبيعی خود گرفته و بکوشند تا به مدد آنها توضيح دهند که چرا و چگونه، بعنوان مهمترين آفرينندگان عصر روشنگری و انقلاب صنعتی و بزرگترين امپراتوری در تاریخ بشر، که خورشيد هيچگاه در آن غروب نمی کند، بخاطر برتری نژادی خاصی که نسبت به ديگر انواع انسان ها دارند سرآمد ديگران شده اند و، مطابق پيشنهاده های داروين، بعنوان اصلح، حق دارند بر ديگران سروری و حکومت کنند. روشی که واقعآ سیاست های استعماری غرب در افغانستان عملی و سروری کردند. سیاستمداران امریکا هم به ( به نعل میزنند - و هم به میخ ) هم دولت  و ارکان فساد او را در دست داشتند و هم تروریستهای مخالف را قدم به قدم تقویه کردند و کمتر از ۲۴ ساعت کشور آزاد افغانستان را تسلیم پاکستان نمودند. پروسه ی که درتاریخ استعماری ملل جهان، تا کنون دیده نشده است. 
در همين رابطه هم هست که می توان پرسيد چرا برخی از عناصر چپ در جمهوری اسلامی افغانستان، از فردای بقدرت رسيدن، آقایون حامد کرزی و دکترغنی و دکتر عبدالله ، يعنی در زمانی که دنيا آن را هنوز حکومتی برآمده از اراده ی  مردم افغانستان و جامعه جهانی نمی ديد و برای آن حقانيت قائل نبود برخی از آنها تا مرقد طلایی (به بلندترین) مقام های نشستند. این عناصر نمی دانستند که نمی توان به سیاستهای استعماری امید بست، چرا که این گونه امید ها در سیاست های استعماری کشور های امپریالیستی قبلن در اماکن یخچال تاریخ کشورهای محروم جا سازی شده است.    
پرسشی  های مطرح است چرا درس های برگرفته از تاريخ چهل سال ی گذشته تهاجم نظامی به افغانستان به ما آموزنده نبود؟. 
چرا نفهمیدیم که همواره، در هر کوشش بديل سازی، بايد حکومت نوین به اصول زندگی دموکراتيک، اعلاميه ی جهانی حقوق بشر، کثرت گرا، دور از تسلط مذاهب پايبند می بود؟.    
 در حالیکه اعضای جمهوری افغانستان، در همه ای جوانب خود برعکس گفتار پیش نماینده (اجرا کننده) ای از سیاست های استعماری بودند که، به حکومت نشستند. درست در ایام حضور جامعه جهانی (اشغال) به رهبری امریکا در افغانستان تقدس (چاپلوسی) سیاستمداران غرب در این کشور (در راس دولت پوشالی بودند.) سروری می کرد، نه عناصر ملی در جمهوریت اسلامی افغانستان 
ادامه دارد.