هندوها وسیک های وطن عزیزما،جزءاصلی وجدا ناپذیرملت شریف افغانستان می باشند.ایشان یکی ازقدیمی ترین باشندگان این مرز وبوم بوده ونسلهای درنسل دراین خطءباستانی زیست وزندگی نموده اند. درطول تاریخ هیچگاهی ازایشان خیانتی به خاک ویا مردم وطن عزیز ما دیده نشده است.
خدمت زیربیرق وسربازی راانجام داده اند. دردفاع از وطن خود درمقابل متجاوزین وبیگانگان دریک صف وسنگرواحد با هموطنان دیگرخود حضورداشته اند. هیچ انسان با انصاف ووطن پرستی این حق را به خود نمی دهد که بالای آن مظلومان، جفا وستم روا دارد.تنها نوکران شرق وغرب بوده اند که این حق رابخود داده وتبعیضات گوناگون لسانی،مذهبی،دینی،منطقوی وغیره را همیشه دامن زده واز نفاق افگنی ها آب زلال وپاک کشورزیبای مارا گل آلود نموده واستفاده های نامشروع وخائنانهءخود را نموده ومی نما یند. باکمال تأسف، شرم وخجالت بسیارکه در پارلمان دوران ریاست جمهوری وطن عزیزما وکلایی بوده اند که عوض دفاع از حقوق همه اقشارواقلیت های وطن مابه هدایت باداران داخلی وخارجی شان،حق مسلم داشتن یک کرسی انتخابی درپارلمان افغانستان برای اقلیت های هندوها وسیک های ما را ظالمانه حذف نموده بودند. این فیصلهء دورازانصاف شان ممکن است به هدایت آنهائی صورت گرفته باشد که دست های ناپاک شان درمنفجر ساختن شاهکارهای منحصربه فردجهان،یعنی تندیسهای بودا وهمچنان انحلال اردوی کشور ما دخیل بوده است . قدامت زیست وموجودیت هندوها وسیکها درافغانستان سابقۀ چندین هزار ساله دارد.احدی حق ندارد آنها را ازاتباع این کشورندانسته و ازحقوق مشروع شان محروم نمایند. حذف کرسی اقلیت هندوها وسیکها ازقانون انتخابات،وحذف فقه مذهب شیعه دراین دوران طالبان یک ظلم وستم صریح وآشکارمیباشد.این نوع ظلم وستم ها براقلیتهای دینی،مذهبی،لسانی وغیره مشروعیت نظام دیموکراتیک را چه در زمان جمهوریت وچه درزمان امارت،دروطن عزیزما خدشه دارساخته زیر سوال برده است. حذف یک کرسی این هموطنان عزیزما ازخانه ملت،مغایر اعلامیهء جهانی حقوق بشرومخالف تمام معیارهای پذیرفته شدهءملی وبین المللی میباشد. تعرض ها وتطاولها برملکیت هاودارائی ها وتجاوزات دورازاخلاق اسلامی ،انسانی وافغانی براین مردم ستم دیده وهزاره های مظلوم مداوم جریان داشته است. جای بسیارشرم وخجالت است که رئیس جمهورآنوقت،آنها یراکه
هزاران انسان بی گناه وطن مارا،اعم از زنان ومردان،پیران وجوانان واطفال معصوم،در مساجد،زیارتگاه ها،بازارها وهرجایکه از دست پلیدشان می آمد،همه روزه به انواع مختلف مانند بمب ها،ترورکردنها، توسط جنایتکاران انتحاری،سربریدنهای وحشیانه به قتل میرساندند، برادرخطاب میکرده ولی درمقابل حقوق حقهءاین اقلیت دینی ومذهبی وطن مارا با توشیح نمودن حذف یک کرسی پارلمانی آنها،دراین جنایت تاریخی با اعضای پارلمان خود شریک گردیده ونام نیک جاودانه برای خودکسب نموده اند!!! اگراین حاکم است واین اعضاء بـیـت ملت خــراب می بـیـنـــم طوریکه دربالاهم اشاره شد،تاریخ وطن عزیزما بصراحت شهادت میدهدکه هندوها وسیک های افغانستان از باشندگان قدیم این خاک بوده اند که موجودیت آبدات تاریخی ایشان در اکثرولایات افغانستان منجمله کابل،لوگر،بامیان،غزنی،پروان،کاپیسا،ننگرهار،بلخ،خوست،پکتیا، سمنگان،مخصوصاً اطراف تخت رستم و.....ثبوت این ادعارا مینماید.
بادرد وتأسف زیادکه پارلمان آنوقت حتی حضوریک نمایندهءهندوها وسیکهای وطن عزیزما را که ازنیم فیصد سایراعضای پارلمان کمتر میشد،تحمل نکرده وآن مردم شریف وخدمتگاراین خطهءباستانی را از این حق مشروع شان محروم نموده بودند.درمقابل کوچی ها که باشندگان دائمی افغانستان نبوده وتقریباً نصف سال را خارج ازوطن ما
زندگی می نمایند،ازداشتن نما یندگان پارلمانی برخورداربوده اند.
عبدالرحمن خان ظالم،جباروخدا ناترس،اقلیت کُشی ها واعمال ظلم و
ستم برآنها را دروطن عزیزما بناء نهاد(این بنائیست که آن ظالم خونخوارنهاد).وی اززجربیحد وقتل عام بعضی اقلیت ها منجمله هزاره های وطن عزیز ما جز نام بد وعذاب آخرت چه حاصلش شد؟ که متأسفانه این ظلم وبی عدالتی ها تا امروز دوام دارد.
"هرکه راپیرش چنین گمراه بود
کی مریدش رابه جنت راه بود"
حالامیخواهم از یک رویداد واقعی که دردهلی پایتخت هندوستان برایم اتفاق افتاده بود ونشان دهنده محبت و وطندوستی یکی ازافراداین اقلیت مظلوم مان می باشد،شمهءیادآورشوم:
درسال۱۳۵۶هـ ش که درانستیتوت پولی تخنیک کابل تدریس مینمودم، بااستفاده ازرخصتی یک ماهـۀ زمستانی، باهمسرودو طفل خورد سال خود برای تفریح وسیاحت روانهء پاکستان وهندوستان گردیدیم.روزی در بازارهای دهلی برای خرید رفته بودیم،ازیک مغازه یا دوکان به مغازه یا دوکان دیگربرای دیدن اشیای مورد ضرورت خود مصروف بودیم. درآنحال یک شخص سیک به ما نزدیک شد.چون اوما را شناخته بود که افغان هستیم،به ما گفت که ازاینجا چیزی خریداری نکنید که بالای شما بسیار گران میفروشند.چون شخص موصوف هم افغان بود، نخواست پول هموطنش برای سیکها یاهندوهای هم دین وهم مذهبش بیجا بمصرف برسد.این حس وطنداری ووطندوستی اوخیلی ها خوش ما آمد وبا قدردانی وممنونیت زیاد با وی خدا حافظی نمودیم. ازقضاء تقریباً ده سال بعدازآن،ازآسترالیا برای دیدن اقارب ودوستان خود روانهءپاکستان گردیدیم.روزی درپاکستان برای خرید بعضی از
اشیای موردضرورت خود به بازار"کارخانو"نزدیک پشاوررفته بودیم. درآنجا درپهلوی دوکانهای پاکستانی ها بعضی دوکانهای هندوها وسیک های افغانی ما نیز دیده میشد.درحال مشاهدهء این دوکانها بودیم که یادم ازهمان برادرهموطن سیک ما،که دردهلی باما لطف ومحبت وطنداری را نموده بود،آمده ومن هم هر چه خریدم از دوکانهای همین هموطنان
هندو ویا سیک خود ما بود. در اخیررباعی ذیل را که برای وصف!!همین ظالمان وطن سروده ام خدمت ارائه میدارم.
شاه شـجاع *ملک ما میهن فروش
کرده بـود بار خـیـانـت را بدوش
بانـد اودرفکـــر تــــاراج وطـــن
غافل ازروزجـزا،درعیش ونوش
*- کرزی
والسلام
پوهنوال داکتراسدالله حیدری
۱۴، ۹ ، ۲۰۲۴،سدنی ،آسترالیا
